Ik had voor het schrijven van dit blogstuk natuurlijk kunnen opzoeken hoe Phoebe Bridgers eruit ziet, maar alleen al op basis van de songs op nieuwe plaat Punisher lijkt ze me een lief, mooi meisje, waar je meteen alles voor zou laten vallen om haar te helpen. Ik bedoel hier niet braaf als in bijna-seutig zoals Laura Veirs vroeger toch een beetje op me overkwam, maar eerder zoals Feist: je weet tegelijk dat je met deze jonge vrouw niet zomaar je zin zal kunnen doordrijven, dat ze van aanpakken weet en achter dat lieftallige uiterlijk iemand schuilgaat die van zich af weet te bijten.
Het is zo'n beetje de sfeer van de plaat. Mooie songs volgen elkaar op, zonder uit te schreeuwen "zie ons eens een fantastisch album zijn", terwijl ze dat intussen allemaal bij elkaar opgeteld natuurlijk wel vormen. Van het lieflijke Savior complex en Garden song tot het meer uptempo Kyoto (mooi opgeluisterd met blazers) en het verrassende afwisselende Chinese satellite, doorheen alles is de prachtstem van de Californische de rode draad die je meeneemt door het -ik heb het mogelijks al gezegd- erg mooie album.
Je kan deze plaat hier kopen op haar Bandcamp-pagina en hieronder alvast beluisteren:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten