Ook op dag 3 van Cactusfestival was het nog steeds erg warm, maar gelukkig wel minder druk. Opnieuw noopten vermoeidheid, pijn aan mijn voet en de uitputtende hitte me tot een beperkte selectie en zo miste ik Mogwai en Nils Frahm (waarvan mijn lief me bezweert dat ze beiden erg goed waren).
De namiddag vatte ik aldus aan met Strand Of Oaks. Die band zag ik voor de vierde keer en de vorige twee keren (Pukkelpop en Leffinge) kreeg ik telkens een stevige knuffel van frontman Timothy Showalter (bij hun eerste optreden dat ik zag, in Trix, gebeurde dat niet). Dat wekte (zowel bij mijn lief als bij mij) verwachtingen, temeer daar we naar gewoonte plaatsnamen zo dicht mogelijk bij het podium. De zanger liet zich dit keer voor zijn optreden bijstaan door drie Nederlandse muzikanten voor wie hij zijn bewondering niet onder stoelen of banken stak. En het dient gezegd: het optreden was ook dit keer weer heel goed. Al vroeg in de set zaten Goshen '97 en het middels een kartonnen bordje aangevraagde Shut in. Verdere hoogtepunten waren On the hill en Radio kids. Afgesloten werd er (uiteraard) met een lange, doorleefde ode aan Jason Molina, JM. En net als bij de vorige optredens die ik van deze band zag, was Timothy Showalter oprecht blij te mogen spelen voor ons, oprecht dankbaar voor het succes bij het publiek en straalde hij zoveel liefde uit dat je hem, op zijn tattoos na, zou gaan verwarren met een Troetelbeertje.
Hoewel ook Slowdive echt wel blij leek te zijn voor ons op te treden, is er bij deze shoegazeband allerminst sprake van een hoog knuffelgehalte. De zangeres ziet er een beetje uit als een moeder aan de schoolpoort van een Steinerschool en de gitarist zag er met zijn baard en pet uit alsof hij rechtstreeks van de band in de autofabriek kwam. Maar looks zijn niet het belangrijkste natuurlijk, dat is de muziek en die zit bij Slowdive uiteraard goed. Zo hoorden we fantastische versies van Slomo (waarmee de set opende) en Sugar for the pill, allebei van het vorig jaar uitgebrachte titelloze reünie-album. Ook Souvlaki space station was om vingers en duimen bij af te likken. Al ben ik niet zo vertrouwd met hun songs, dit was een uitstekend optreden van een band die naar ik hoorde en las al een uitstekende live-reputatie heeft en er sinds zondag een fan bij heeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten