Sinds ik studeerde en toen halvelings het idee opvatte ooit in Afrika te gaan werken, ben ik altijd geïnteresseerd geweest in Afrikaanse cultuur en muziek, vooral van Centraal-Afrika. Van die plannen is niets in huis gekomen, intussen leerde ik onder andere via Ali Farka Touré muziek uit West-Afrika kennen en is mijn interesse er niet minder op geworden, wel breder. Vooral de Malinese muziek kan op mijn aandacht rekenen en Fatoumata Diawara, een Malinese (hoewel geboren in Ivoorkust en momenteel levend in Frankrijk) zangeres die net het album Fenfo uit heeft, is mijn meest recente ontdekking.
De opener van dat album, Nterini, bevat reeds alle ingrediënten die dit soort muziek zo aantrekkelijk maken voor me: prachtige zang, betoverende ritmes en een soort zachtheid in de muziek die tederder is dan de strelingen van mijn lief (en die leken me al onovertroffen). Ook songs als Kokoro en Mama spreiden eenzelfde zijdezachte voorzichtigheid tentoon dat je ze wil koesteren als heel kostbare kleinoden, breekbaar en tegelijk vervuld van zoveel kracht. Kracht zit er zeker ook in de meer uptempo-nummers als Negue negue en Didi bo.
Voor wie niet enkel met westerse muziek wil omringd zijn, is de aanschaf van dit album een goeie tip. De Malinese weet net als Youssou N'Dour het beste van beide muzikale werelden met elkaar te verzoenen en verdient ook uw aandacht.
Beluister hieronder het volledige album:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten