Massachusetts is een Amerikaanse staat waarvan de naam voor mij, toen ik nog erg jong was, de belofte inhield van iets heel bijzonders. Ik kon me niet voorstellen dat een staat met zo'n naam niet minder dan uitzonderlijk mooi zou zijn, niet minder dan helden zou voortbrengen, niet minder dan een paradijs zou blijken om heen te gaan. Zoals wel voor meer dingen in het leven geldt, brengen jaren van wijsheid of minstens ouder worden meer nuance en meer realiteitszin, al vind ik het nog steeds wel een mooie naam voor een plaats.
Uit die Amerikaanse staat komt Lori McKenna, een country folk singer-songwriter die deze mooie omschrijving alle eer aandoet. Dat doet ze althans op haar tiende album, The tree, net uit en de enige plaat uit haar oeuvre (dat ze al opbouwt sinds 2000) die ik al ooit beluisterde. Trouwens, een leuk weetje tussendoor en ietwat toevallig: haar zevende plaat heette Massachusetts.
Wat je je ook voorstelt bij country folk, ik durf erom te wedden dat dat precies is wat te horen is op deze plaat. Dat lijkt misschien wel alsof dit dus een verzameling clichés geworden is, maar ik bedoelde het in de beste mogelijke zin, want voor mij is het alvast het beste van country en van Amerikaanse folk dat samenkomt in de elf songs, samen goed voor iets meer dan een half uur. Zonder veel vuurwerk en zonder heksentoeren uit te halen, slaagt de Amerikaanse erin de zalvende invloed die het genre op zijn best heeft, naar boven te brengen, alsook het aanstekelijke ervan. Je kan immers de edele kunst van het vingerknippen perfect oefenen op Young and angry again en je ziel laven aan You won't even know I'm gone. Het is verdomd moeilijk je voeten stil te houden op Happy people of onberoerd te blijven bij You can't break a woman. De hele plaat lang weet Lori McKenna te bewijzen dat ze verdient dat ook die andere negen platen eens een luisterbeurt krijgen.
Beluister hieronder het volledige album:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten