April was een muzikaal interessante maand en net als alle vorige sluiten we die graag af met een selectie van twintig parels:
- Love when you don't want it - The LVE: in 2015 bracht The LVE een titelloos debuut uit dat nog steeds heel erg de moeite is om te ontdekken. Daaruit haalde ik het mooiste popnummer dat ze maakten
- He doesn't know why - Fleet Foxes: op het kruispunt van folk en Beach Boys-samenzang vind je, in tegenstelling tot de "crossroads" waar Robert Johnson zijn ziel aan de duivel verkocht, niet de Heer van het Kwaad, maar de angelieke Fleet Foxes
- King of Spain - The Tallest Man On Earth: hij klinkt nog nasaler dan Bob Dylan, maar maakt prachtsongs waarvan dit een mooi voorbeeld is
- 1 night - Mura Masa featuring Charli XCX: eigenlijk heel verwonderlijk dat ik de afgelopen maand dit nooit als lied van de week koos, want het is een perfect popnummer met zoveel mooie details dat het tot mijn favoriete singles totnogtoe van het jaar hoort
- Desafío - Arca: de titelloze plaat die Arca onlangs uitbracht, heb ik nog niet uitvoeriger besproken. Deze song wil ik alvast al delen vanwege de ingenieuze opbouw en bevreemdende sfeer. Hoewel ik de tekst (in het Spaans) in de verste verte niet begrijp, voel ik gewoon de tristesse uit elke noot druipen
- Love that burns - Fleetwood Mac: tristesse zoals Fleetwood Mac in dit nummer op de plaat Mr. Wonderful bracht, heet gewoon blues. In 1968 was die amper mooier te verkrijgen dan bij deze band
- It's a hard rain's a-gonna fall - Leon Russell: wellicht ken je het nummer van Bob Dylan of van Edie Brickell. Dit is de versie van Leon Russell, die net een lichtjes andere twist gaf aan de song
- Disco apocalypse - Jackson Browne: in 1980 opende dit lied het album Hold out van Jackson Browne, een plaat om te (her)ontdekken
- Only the strong survive - DJ Krush: misschien wel de meest opvallende, mooiste en meest baanbrekende plaat die ik in 1996 leerde kennen, was Meiso van de Japanner DJ Krush, die de weg voor me opende naar het fantastische Mo'Wax-label
- Fight the power - Public Enemy: uit de soundtrack voor Do the right thing, een film van Spike Lee
- Another body murdered - Faith No More and Boo-Yaa T.R.I.B.E.: op de soundtrack voor de film Judgement night werden metalbands en hiphopartiesten samengebracht voor kruisbestuivingen die vaak erg interessant klinken, zoals dit nummer
- Suck my energy - Channel Zero: de Belgische band Channel Zero bracht in 1994 Unsafe uit, waarmee ze zouden doorbreken. Deze song herbeluister ik nog steeds met veel plezier
- Territory - Sepultura: de Brazilianen van Sepultura bewijzen dat metal die drijft op sterke ritmes (zoals we die onder andere kennen uit de meer populaire Braziliaanse muziekgenres) vaak heel boeiend kan zijn. Hun plaat Chaos A.D. was een ware openbaring voor mij
- Rooster - Alice In Chains: typische grunge van de betere soort
- Plush - Stone Temple Pilots: en dat geldt ook voor deze band, die ik vaak verwar met de vorige
- Die laughing - Therapy?: hoewel hun album Nurse, dat hieraan voorafging, niet minder interessant is, blijft Troublegum niet alleen hun grootste succes, maar ook plaat die mij volop terugwerpt naar mijn jonge jaren (ik laat even in het midden hoe wild die waren)
- Lacrimosa - Ufomammut: een band met zo'n mooie naam verdient alleen al om die reden aandacht, en dit is nog goed ook
- Saturn - Rape Blossoms: intussen heet de band Public Psyche en later dit jaar brengen ze een nieuwe plaat uit, voorlopig moeten we het doen met het in 2014 uitgebrachte Ruinenlust. En één van de bandleden komt mij en mijn lief wel heel bekend voor...
- She's got claws - Gary Numan: het moet niet altijd Cars of Are friends electric? zijn, want Gary Numan heeft nog een hoop andere leuke liedjes op de wereld losgelaten
- Unavailable memory - Meat Beat Manifesto: afsluiten doen we met dit verrassend licht nummer van Meat Beat Manifesto, uit de soundtrack voor de film Moog
Geen opmerkingen:
Een reactie posten