Het Nijmegense duo Dead Neanderthals is voor Craters uitgebreid met Maxime Petit, de bas toevoegt aan de atmosferische improvisaties waarvoor de band bekendstaat. Daardoor krijgen de percussie van Rene Aquarius en de sax van Otto Kokke meer diepgang.
Craters is een één langgerekte song lang streven naar gelijkmatigheid en continuïteit, botsend op allerlei obstakels. Er is zand gekropen tussen de radertjes van de machinerie, de grasmaaier heeft last van kiezelsteentjes in het gazon. Af en toe tast een hoge aangehouden noot de grenzen af van ons ongemak en zelfs irritatie. Luisteren naar dit lied is geen zacht wegwiegen, is geen verdovend meegezogen worden. Het is een droom waaruit je losgerukt wordt, het is een drijvend vlot dat geen kalme zee bevaart maar een riviertje met onverwachte watervalletjes.
Je kan dit album hier kopen bij Consouling. Je kan het hieronder alvast ook beluisteren:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten