Hier is weer een verse lading parels, twintig om precies te zijn:
- Who's gonna help brother get further - Elvis Costello en Allen Toussaint: ik luisterde de afgelopen weken weer naar The river in reverse, de plaat die deze heren samen maakten, naar aanleiding van het bekijken van het eerste seizoen van Treme. En toen overleed Allen Toussaint ook nog eens, een extra reden dus om deze toe te voegen
- Tipitina - Professor Longhair: ook al leren kennen dankzij Treme
- It's hard to tell - J.J. Cale: een vergeten grootheid maar hij mag niet ontbreken in een lijstje met parels
- Colors - Portugal, The Man: een intrigerende naam voor een band die best wel mooie liedjes maakt
- My convictions - Jacob Bellens: ooit zag ik deze man, toen hij nog in Murder speelde, live in een huiskamer en had ik nadien een gesprekje met hem. Ik schreef mee aan de single-review van zijn nieuwe song voor Indiestyle
- Burning fuel - Ansatz Der Maschine: binnenkort mag ik Mathijs opnieuw interviewen (hij was ooit de eerste muzikant die ik interviewde)
- I can never go home anymore - The Shangri-La's: nog even een door Phil Spector geproduceerd nummer, want die horen eigenlijk altijd thuis in een lijst met parels
- Pretty in pink - The Psychedelic Furs: we gaan naar de jaren 80 met dit prachtig popnummertje
- Speed of life - David Bowie: dit is een artiest die ik eigenlijk niet zo vaak beluister hoewel hij steengoeie platen maakte, waaronder het album waarvan dit de opener is, namelijk Low
- Tragedy for you - Front 242: ooit het eerste nummer waarmee ik kennismaakte van deze Brusselse band
- Why be blue - Suicide: het is er nooit van gekomen om de muziek van Suicide verder te ontdekken, ondanks deze fijne single die ik zelfs in mijn collectie heb
- Heads or tails - Neven: in de singleversie is nog duidelijker hoe dicht dit aanleunt bij dEUS' Theme from turnpike, maar die vind ik niet op Spotify
- Modern drift - Efterklang: mooie klanken uit het noorden
- Fu-Gee-La - The Fugees: prachtige, zachte hiphop van The Fugees, die omhoog schoten als een raket maar jammer genoeg al snel uitdoofden als een vallende ster
- Fascination street - The Cure: Disintegration blijf ik nog steeds koesteren als het meest intrigerende, donkere album van The Cure en deze song is een mooi voorbeeld van hoe goed ze toen wel waren
- Hang me up to dry - Cold War Kids: ik was het bijna vergeten, tot ik het deze maand toevallig nog eens hoorde...
- Oblivion - Terrorvision: in 1994 hoorde ik één van de meest seventies klinkende nummers ooit voor het eerst
- Let's make luv - The Wolf Banes: pure rock uit Vlaanderen
- Mali twist - Boubacar Traoré: één van de mooiste delen van Mali blues van Lieve Joris, een boek dat ik deze maand uitlas, is ongetwijfeld wanneer ze optrekt met Boubacar Traoré. Zijn Mali twist blijkt een monument te zijn in dat land, een soort officieus volkslied
- Holako (Hulagu) - Alif: dé ontdekking van deze maand (en wellicht van het jaar) was deze indieband die een mooie mix maakt van bluesrock en Arabische muziek. Ik weet nu al dat hun album hoog zal eindigen in mijn jaaroverzicht
Geen opmerkingen:
Een reactie posten