Zonder het te weten kennen velen de Belgische componist Wim Mertens, al was het maar omdat Proximus ooit zijn Struggle for pleasure gebruikte voor hun reclame.
Dit jaar bracht hij zijn (als we goed geteld hebben) 65e album uit, Charaktersketch. Daarop staan 8 composities, in lengte variërend van drieënhalve minuut tot meer dan acht minuten. Wegzüwunschen klinkt als Wim Mertens zoals ik hem al ken (van o.a. de soundtrack van The belly of an architect) met koperblazers er als extraatje bovenop. Ook de andere nummers klinken vertrouwd in de oren, met een basis van drukke repetitieve stukken en een eenvoudig, weerkerend melodietje daar doorheen geweven.
Een eerste (relatief) rustpunt is er met Earmarked waarin de viool een hoofdrol opeist. Opmerkelijk zijn zeker ook de diepe klanken van de cello in de eerste minuut van Überhandnehmend, de langste song van de plaat. Het is meteen ook één van de mooiste en beklijvendste. Een buitenbeentje mag je zeker ook The place of a gap noemen, waarin de meeste aandacht gaat naar de xylofoon. According to the one vind ik een prachtige afsluiter met strijkers en een piano die nog eens alles uit de kast halen.
Beluister hieronder het volledige album:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten