Het is stilaan een kwaliteitslabel geworden, zo'n vermelding op je album dat het uitgebracht wordt door Sacred Bones Records. En dus schoof ik niet goed wetend wat te verwachten maar niettemin verwachtingsvol de nieuwe cd van Blanck Mass in mijn speler.
Al vanaf openingsnummer Loam weet dit solo-project van Benjamin John Power, één van de oprichters van Fuck Buttons, te intrigeren. Het verknipte, doelbewust verstoorde nummer (het lijkt wel Aphex Twin in een zware technobui) ontglipt je telkens. Dead format is erg schatplichtig aan jaren 80 industrial en het bijna tien minuten durende No lite is een fantastische trip. Atrophies en Cruel sport bewijzen dat dance ook opwindend kan klinken in de huiskamer. In Double cross hoor ik andermaal echo's van de eighties. De interessantste song vind ik toch Lung.Het klinkt donker én speels tegelijk, een ware prestatie. Enkel Detritus, dat me te druk in de oren klinkt, valt eigenlijk wat tegen. Maar de "repeat all"-knop brengt je zonder problemen terug naar al die andere geweldige songs.
Beluister hieronder het volledige album:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten