Wie durft tegenwoordig nog een scheut Frank Zappa toevoegen aan zijn muziek? Het blijkt een uitdaging die de New Yorkse bende Ava Luna al in opener Daydream aangaat. De vijf Amerikanen gooiden overigens een pak meer uiteenlopende invloeden in de keukenrobot en komen nu op de proppen met het aanstekelijke debuut Electric balloon.
Kruis bijvoorbeeld Primus en The Stooges (in de intro) met repetitieve, laidback en jazzy lounge en je krijgt Sears Roebuck M&Ms. Crown begint als iets van James Blake, er wordt gecroond en het picknickdeken wordt bovengehaald in een zonnig park. De muziekjes stuiteren alle kanten op als knikkers die plots uit het zakje vallen. En net als bij het zaad van de zaaier uit Jezus’ parabel, waar niet alles in de vruchtbare aarde belandde, betekent dat dat sommige ideeën op de rots vallen en verdorren in plaats van uit te groeien tot een bloeiende song. Aquarium is zo’n voorbeeld van een idee dat het embryonaal stadium niet echt verlaten lijkt te hebben.
Daartegenover staan dan weer te koesteren kleinoden als het titellied. Het knotsgekke van B-52s wordt geïnjecteerd in een Talking Heads-achtig folieke. Of wat te denken van het vleugje Pixies dat waart door Judy? Genesee zet je voortdurend op het verkeerde been, staat op het punt uit te barsten en houdt zich telkens weer in. Jazztoetsen kruiden het nummer. Ava Luna schrikt er ook niet voor terug binnen één compositie eigenlijk meerdere liedjes te smokkelen, zo leert ons het afsluitende Ab ovo. De avontuurlijken onder jullie hebben het allang begrepen: geen moment verveel je je met dit kwintet.
Je kan deze recensie ook hier lezen op Indiestyle.
Beluister hieronder het album:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten