In een voor de gelegenheid verkleinde zaal Nijdrop in Opwijk werden donderdagavond twee beloftevolle Belgische bands aan het publiek voorgesteld. Zowel Horses, de groep rond Bert Vliegen, als And They Spoke In Anthems, het eenmansproject van Arne Leurentop, hebben een debuutalbum uit en daarmee hoopten ze de toehoorders voor zich te winnen.
Na het winnen van De Beloften vorig jaar gaat het goed met Arne. Wie door de naam van zijn muzikale alter ego gelijkenissen verwacht met And You Will Know Us By The Trail Of Dead, is op het verkeerde been gezet, en ergens zou het ons niet eens verwonderen als hier opzet in het spel was. Niet alleen is de Antwerpse Gentenaar van vele muzikale markten thuis, hij beschikt ook nog eens over een flinke dosis zelfrelativeringsvermogen. Zijn muzikale bagage bevat onder meer Liesa van der Aa, Sir Yes Sir en Helder. De man schakelt met gemak over van laidback muziek met een orgeltje in Javelina, dat ons telkens weer doet denken aan het zwoelste van Money Mark, naar puur singer-songwritermateriaal als Slow down en Easy. De geniale cover van Dylans Stuck inside of Mobile with the Memphis blues again wordt afgekondigd met een knipoog: “Voor de mensen die dit mijn beste nummer totnogtoe vinden… beluister zeker ook eens de rest van Blonde on blonde, een mooi album.” Die knipoog en toon houdt And They Spoke In Anthems het hele concert vol in zijn interactie met het publiek. Wij zijn nu al fan.
Waarom Nijdrop in de aankondiging van Horses de vergelijking maakte met Sparklehorse is ons na amper een halve minuut al compleet duidelijk. Enkel wijlen Mark Linkous zelf klonk meer als zijn eigen bejubelde band dan dit vijftal. De geluidjes en gesamplede stemmen die de songs ingesmokkeld worden, verlenen de op americanaleest geschoeide liederen dat extraatje dat wellicht Robin Proper-Sheppard van Sophia en The God Machine overtuigd heeft om debuutplaat Clear crystal skies te producen. De vaste drummer was uitgevallen met een virale keelinfectie en vervanger Michiel, die de liedjes op een halve dag instudeerde, verdiende zijn applaus meer dan dubbel. Ook de andere muzikanten lieten zich van hun beste kant zien en horen, ondanks de stress die hun gewijzigde bezetting meebracht.
Een eerste hoogtepunt vonden wij Saint John, waarin al het moois van wat voorafging ook nog eens gekoppeld werd aan kracht. Het nummer klonk ons dan ook als een potentiële radiohit in het gehoor. Ook Avalanche kid ontving van iedereen goedkeuring en Why you're here (and I'm not) bevat zulke mooie samenzang dat Fleet Foxes niet eens zo veraf lijken. Diezelfde baardige mannen behoren tot de referenties waaraan we dachten tijdens afsluiter These birds, net als Mad About Mountains en The Low Anthem. De climax op het einde van deze song vormde het orgelpunt van een concertavond die, al dan niet toevallig, was ingezet met het orgeltje van And They Spoke In Anthems.
Setlist Horses:
- Dark, darker
- Bobby Fischer
- White lake
- Saint John
- Vaggvisa
- Avalanche kid
- Somewhere quiet
- Mexico
- Why you're here (and I'm not)
- These birds
Je kan dit concertverslag ook hier lezen op Indiestyle.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten