Music for undays

Ruim twee jaar geleden richtte N.E.W.S.-medewerker Tim Beuckels Unday Records op, waarmee hij ambitieuze plannen koestert. Tussen de gesmaakte releases vallen de namen op van Trixie Whitley, Flying Horseman en Dans Dans. Als staalkaart van hun kunnen kozen ze ervoor elke artiest, evenals drie (nog) niet getekende bands, te vragen om iets nieuws te maken. Het resultaat is een indrukwekkende en verrassend consistente verzamelaar geworden.
In het interview met Tim Beuckels kon je al bij elk nummer een korte toelichting lezen. Van het live uitgevoerde River man door Dans Dans tot nieuw ineengeknutselde miniatuurtjes als All that keeps us van Hydrogen Sea (met hulp van Imaginary Family), alle dertien songs worden gekenmerkt door een eigen klankkleur en een geheel eigen stem, die bovendien allemaal ook wel bij elkaar passen. Evident is dat niet als je naast huiskamervlijt ook Dr. John achternagaande swampy bluesrock plaatst. En toch zouden we bijna durven spreken van een huisstijl die herkenbaar wordt.
Speelse elementen vieren hoogtij in de bijdragen van Yuko (The idealist), Woolf (Hush) en Yellow Straps (Valium), terwijl net ingetogenheid de bovenhand krijgt bij I Will, I Swear (Mess), Imaginary Family (The riddle) en het al vernoemde Hydrogen Sea. We krijgen ook enkele mooie covers voorgeschoteld. Flying Horseman (eigenlijk Bert Dockx solo) geeft Townes Van Zandt een nieuwe levensadem (Highway kind), Dans Dans (met diezelfde Bert) neemt Nick Drake onder handen (River man) en Blackie & The Oohoos doen iets moois met Plain gold ring van Nina Simone. Voeg daar nog prijsbeest Trixie Whitley aan toe met de demoversie van het nieuwe Toledo en je hebt goud in handen, besef je.
Mooie plaatjes horen thuis in mooie hoezen. Het siert Unday Records dan ook dat ze dat esthetische aspect niet veronachtzaamd hebben en een erg mooie, sfeervolle hoesfoto kozen. Wil je die helemaal tot zijn recht laten komen, is er overigens een vinylversie van de compilatie.

Je kan deze recensie ook hier lezen op Indiestyle.