Het was pas vrij laat in mijn muzikale ontwikkeling dat ik van dit soort plaatjes heb leren genieten, maar wat Julia Kent hier presteert op haar album, is van een heel hoog niveau. Er wordt niet gezongen, maar de muziek spreekt voor zich, zoals ik hier al eens uitgebreider toelichtte.
19. Hobo rocket - Pond
Enkele jaren geleden was Tame Impala dé revelatie van de laatste editie van Pukkelpop waar ik naartoe ging. Die band deelt enkele leden en vooral een voorkeur voor dezelfde muziekjes als Pond. Die laatstgenoemden mogen zich beroemen op één van de mooiste platen van dit jaar. Ook deze plaat besprak ik al.
18. The argument - Grant Hart
Grant Hart was ooit de helft van Hüsker Dü. Zijn concert moest ik omwille van gezondheidsproblemen missen, zijn album heb ik wél gereviewd. Het bleek inderdaad de groeiplaat die ik er toen al in vermoedde.
17. Antiphon - Midlake
Op het einde van het jaar kwam deze prachtige plaat (zie hier) ons toewaaien. Twee nummers eruit schopten het tot lied van de week, maar er staan nog pareltjes op. Ik hoop deze band in 2014 ook eens live te zien.
16. KodiaK station - Reiziger
Belgisch, al een hele tijd bezig en dit jaar weer helemaal terug: dat is Reiziger. Ik heb de indruk dat de plaat wat verborgen is gebleven voor heel wat mensen, ik zie ze niet vaak opduiken in eindejaarslijstjes. Nochtans verdienen deze mannen erkenning voor de manier waarop ze kort en bondig toch het beste van de jaren 90 weten bijeen te brengen: grunge, lo-fi, experimentele gitaarmuziek,... De Limburgers staan eveneens op mijn verlanglijstje om eens live te zien.
Mijn recensie van hun album kan je hier lezen.
15. Wild light - 65daysofstatic
Je zal me niet zo gauw postrockalbums vrolijk horen noemen, maar voor deze deed ik het toch. Het zegt veel over de evolutie die 65daysofstatic, dat ik ooit live zag op Boomtown, doormaakte.En hoewel ze nog niet tot de absolute top van de postrockbands behoren, hebben ze een flinke stap voorwaarts gezet.
14. Chronisch - Capsule
Slechts één vinylplaat heb ik ooit als recensie-exemplaar ontvangen, en het doet deugd dat Capsule daarop ook nog eens zeer verrassende en vooral goeie muziek heeft geperst. Veel lijn zit er niet in, maar die afwisseling leidt wel tot een verzameling uitstekende liedjes, zoals ik al beschreef. En daarmee heeft Capsule de gekste plaat gemaakt van het jaar.
13. And you were the hunter - T.E. Morris
Sinds deze zomer krijgen we bij een album dat aanvragen om te reviewen voor Indiestyle, ook steeds een plaatje dat al een tijd ligt te wachten maar waar niemand schijnt om te vragen. Dat levert vaak verrassingen op, en de aangenaamste kwam van deze man. Zoals we in september al schreven: "Wie het vallen der bladeren wil verzachten met muziek, wie het geknisper van het haardvuur van een passende soundtrack wil voorzien, wie de lange avonden slurpend aan warme chocomelk wil doorbrengen en wie zijn laarzen al klaarzet om straks voetafdrukken na te laten in de eerste sneeuw, kan blindelings naar dit pareltje grijpen."
12. Caramel - Connan Mockasin
Soms valt een album je tegen, en moet je toch bekennen dat het niettemin een pareltje is. Dat overkomt ons uiteraard enkel bij de besten, zoals deze Connan Mockasin. Na zijn debuut en zijn concert, waren de verwachtingen immens hooggespannen, en die werden niet helemaal ingelost. Maar afgezien van het uit vijf delen opgetrokken It's your body horen we hier vooral echt heel goeie nummers, die met een sausje overgoten worden dat soms iets te sterk doorsmaakt, maar niet kan verhinderen dat de kwaliteit toch doorschijnt. Mijn volledige recensie kan je hier herlezen.
11. Fellow travelers - Shearwater
Sinds ik in november 2008 Shearwater live zag en helemaal verbijsterd was over zoveel schoonheid (hun album Rooks blijft het allerbeste album van dat jaar), ben ik de band blijven volgen. Dit jaar namen ze een coveralbum op met songs van muzikanten waarmee ze al samen tourden, en kijk, het werd één van hun betere platen. Lees hier nog maar eens wat ik ervan vind.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten