Spookhuisje

Het drie man sterke Spookhuisje uit Brussel levert zijn eerste EP af met een hoesfoto die als titel The dark side of the moon had kunnen meekrijgen, ondanks de volle maan die erop afgebeeld staat. Titel en artwork ademen zoveel dreiging uit dat je halvelings verwacht drones à la Sunn O))) voorgeschoteld te krijgen. Hun vi.be-pagina kondigt echter psychedelica, surf en trance aan.
Het is de gitaar van RRRRR (we kid you not!) die nummers als Alone in the open (at night) draagt. Ik zag de man ooit eens een huiskamerconcert spelen, met een cape over de ogen getrokken en gezeten achter één enkele kaars, terwijl hij de schemering had afgewacht om te beginnen aan zijn set. Die stage setting mag je al enigszins een idee geven van wat komt eens de EP door de boxen of - beter nog - koptelefoon schalt. De instrumentale muziek van Spookhuisje klinkt erg zuiver en vaak ook erg basic. Daarin schuilt net de kracht ervan. Palm tree tattoo heeft iets bezwerends, als Kaa die Mowgli in haar macht tracht te krijgen. De surf- en psychedelica-invloeden horen wij in Dune boogie, in bescheiden porties overigens. Wanneer in Darth entrance de zeven minuten overschreden worden, dreigt echter het uiterste van het rekvermogen gevraagd te worden, en dan moet Cosmic echoes nog beginnen, dat bijna elf minuten haalt. De intro daarvan had korter gekund, durven we te denken, en gelukkig bevat het einde een verrassende wending. Zoniet was dit nummer ten onder gegaan aan de eigen duur.
Ons globaal oordeel is eerder positief. Spookhuisje maakt bijzondere muziek, die de luisteraar in zijn greep krijgt. Als het trio leert zijn songs tijdig af te ronden, kan dit zelfs evolueren tot een opmerkelijk groeiertje, en kijken we uit naar wat ze nog voor ons in petto hebben.

Je kan deze review ook hier lezen op Indiestyle.