Gentse Feesten 2013 - dag 9

Het was zondag de laatste dag van het Internationaal Puppetbuskersfestival én van Miramiro, dus pikten we daar nog snel wat voorstellingen mee. Op MiraMiro zagen we de erg leuke voorstelling Le Cirque Démocratique de la Belgique van Cie. Pol & Freddy, waarin een drietal jonge mannen jongleer- en andere circusacts koppelde aan een systeem van rechtstreekse democratie met het publiek. Er waren immers gele en rode kaartjes uitgedeeld, waarmee de toeschouwers konden stemmen, met telkens keuze uit 2 opties. Behalve dat het een aangename rode draad doorheen de voorstelling vormde, liet het eigenlijk ook zien dat democratie helemaal niet zo eenvoudig is als het lijkt en dat manipulatie makkelijk is, door de keuze van de vragen, door beïnvloeding, door hoe omgegaan wordt met de uitslag,... Het bleek een erg grappige, meeslepende en enthousiasmerende vertoning, zoals we die graag zien dus.

Nadat we de prijsuitreiking van het Internationaal Puppetbuskersfestival hadden meegemaakt, bleek het toeval net de winnende voorstelling als laatste -na de prijsuitreiking- geprogrammeerd te hebben.Les funestes épousailles de Don Cristobal van Cie Pelele is een prachtige voorstelling over Don Cristobal die droomt over een vrouw, op zoek gaat en trouwt met diverse vrouwen die toch niet blijken te zijn wat hij ervan had verwacht. Hij probeert zelfs de dood te slim af te zijn. Naast het podium zat één van de speelsters live alle muziek en geluidseffecten te doen. Ik heb natuurlijk niet alle andere genomineerden gezien, maar het leek me een verdiende winnaar.

Op het Luisterplein trad Nele Needs A Holiday op, de band rond Nele die u misschien kent van het afsluitend rubriekje in Iedereen beroemd. Nele brengt liedjes die heel erg dicht bij het leven staan, meer bepaald dat van haarzelf. Ze zingt over hoe het leven is voor een jonge vrouw die aantrekkelijk wil zijn, maar omringd is door knappere jongedames, die beroemd wil zijn, die de liefde wil ervaren met een grote L, maar van lief naar lief struikelt, of soms zelfs eenzaam zonder lief achterblijft. De teksten getuigen van zelfrelativering en (gespeelde) naïeviteit, soms zelfs door de woordkeuze in het Engels. Het is soms een haast kinderlijk eenvoudige en heldere taal die gebruikt wordt. Lange tijd had ik het gevoel te kijken en luisteren naar een soort vrouwelijke Clement Peerens. CPeX grossiert in "typische mannenmuziek" met achterstevoren gespeelde AC/DC-riffs en met macho teksten, en Nele Needs A Holiday kiest net voor poppier muziek die plukt uit een lange traditie, en haar teksten zijn wat ik me -als man- voorstel hoe gesprekken onder jonge meisjes gaan. De aanvankelijke charme lijkt een beetje de achillespees van deze band, maar toen groeiden ze in het optreden en kregen we ook echt heel goeie nummers te horen, waardoor Nele alsnog wist te overtuigen. Deze dame heeft meer in haar mars dan een eerste blik en luisterbeurt laten vermoeden.

Tot slot gingen we nog naar Jonas Winterland in de Spiegeltent. Dat bleek een ideale plaats om naar de liedjes van deze jongeman te luisteren. Zijn album, Mensen zijn gemaakt van dun papier, wist mij dit voorjaar al te overtuigen, en ook live is dit prima muziek. Enkel zichzelf begeleidend op de gitaar, zong hij zowel songs van die plaat als enkele nieuwe liedjes (sommige zelfs in première). Het publiek luisterde verrassend stil, waar hij erg blij om was en wat zijn liedjes ook verdienen. 

Setlist:

1. Ogen dicht
2. De figurant
3. Laura
4. Onder vreemde wolken
5. De zwaartekracht
6. Ik hou je warm
7. Altijd halverwege
8. Naar het licht
9. Mensen zijn gemaakt van dun papier

Bis:

1. Moeders van morgen
2. Wie ik ben of hoe ik heet