Hij lag al een tijdje in mijn kast, en ik had hem ook mee op vakantie, maar pas tijdens deze warme dagen waarop ik beter binnen kan blijven, is het me gelukt om hem ook effectief te bekijken: The wrestler. In deze film van Darren Aranofsky (die al eerder pareltjes maakte als Pi, Requiem for a dream en Black Swan -die laatste zag ik nog niet, overigens-) speelt Mickey Rourke een voormalige wresling-ster. Dat worstelen is niet het Grieks-Romeins worstelen (ooit een Olympische discipline), maar wel de Amerikaanse showvariant waarin heel wat afgesproken is en dat eigenlijk (deels) doorgestoken kaart is. De sterren daarin zijn echter echt wel huge, getuige de realitysoap die rond Hulk Hogan gemaakt werd. Maar twintig jaar na zijn grote successen is Randy "The Ram" Robinson nog steeds actief in een soort veteranencircuit waar hij slecht betaald wordt en moet bijklussen om zijn huur en zijn medicatie (doping) te kunnen betalen. Hij krijgt de kans om een comeback te maken, maar tegelijk wordt hij geconfronteerd met gezondheidsproblemen en probeert hij zowel een vrouw (Cassidy) als zijn dochter voor zich te winnen.
Het meest werd ik getroffen door de rauwe, uitstekende vertolking door Rourke van het hoofdpersonage. Net als Tarantino met John Travolta, slaagt Aranofsky erin de gevallen steracteur tot een grootste prestatie uit te dagen. Mickey Rourke doet me trouwens ook wat denken aan Tommy Lee Jones (zoals die o.m. in No country for old men te zien).
Dit is een prachtfilm, die niet altijd voor de makkelijkste weg kiest. Geniet er bij gelegenheid ook eens van...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten