In het voorjaar reeds kregen we een nieuwe single voorgeschoteld van The Veils, die hier toen overigens "lied van de week" werd. Met Through the deep, dark wood leverden ze een voorproefje af van hun album Time stays, we go dat het beste deed verhopen. Veel, heel veel luisterbeurten later blijft het nummer als een huis overeind staan. Zó hebben we onze indierock het liefst: melodieus én stevig.
Nu we de hele plaat achter de kiezen hebben, kunnen we alvast besluiten dat de singlekeuze uitstekend was, want dit is met kop en schouders het beste lied dat we hier aantreffen. Dat die extreem hoge kwaliteit niet meer geëvenaard wordt, is voor sommigen misschien een ontgoocheling, doch we hoeven ons niet huilend af te wenden van wat volgt op dit schijfje. The Veils, een Londense band met roots in Nieuw-Zeeland, wisten al eerder te overtuigen met prachtalbums als Nux vomica en, in iets mindere mate, Sun gangs.
De deuntjes die ze op hun vierde worp presenteren, kunnen op het openingsnummer na, dat we hierboven al vernoemden, niet tippen aan de pracht van Nux vomica. Wat ze echter wel kunnen, is ons overtuigen dat deze band de moeite waard blijft om te volgen en om live te zien. Of ze nu rustig opbouwen zoals in Candy apple red, grandioos eindigen (Out from the valley & into the stars’, aanschurken bij de folk van Mumford & Sons in Turn from the rain of een vette knipoog geven aan Kings Of Leon en The Killers (Sign of your love), telkens weten ze ons bij het nekvel te grijpen, en ons in de zetel te zwieren zodat we met een glas wijn of limoncello blijven luisteren. We ontdekken nog meer moois: The pearl sleept zich aanvankelijk gesluierd en met een lange cape door de nevel, tot de drums de spanning draaglijker maken en de zang ons meeneemt op een queeste. De zoektocht naar de parel uit de titel blijkt vooral een metafoor voor het leven en het verlangen van de mens naar liefde. Kijk, als filosofie op zo’n prachtige, muzikale wijze vertaald wordt, dan zijn wij daar altijd voor te vinden.
Als extraatje krijgen we er The Abbey Road EP bovenop. Vier songs uit het album krijgen hier een ander arrangement, en worden vergezeld van een eerder nog niet uitgebracht nummer (Summer & smoke). Die bonus is niet zomaar vlug uit de mouw geschud: de aanwezigheid van blazers geeft Out from the valleys & into the stars meer diepgang, trekt Turn from the rain wat weg van Mumford & Sons of The Avett Brothers, en roept in de andere liedjes de geest van Calexico op. We kunnen alleen maar hopen dat deze band al dat koper ook meeneemt op tournee.
Je kan deze recensie ook hier lezen op Indiestyle.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten