Heel even, zo’n twintig seconden lang, lijkt het alsof we de nieuwe plaat van Bon Iver in onze handen gestopt kregen in plaats van het debuut van Bearskin. Zelden voorheen werden we zo vakkundig op het verkeerde been gezet, want wat volgt lijkt in niets meer op de Amerikaanse bard.
Van alle vergelijkingen die op het internet circuleren voor deze Lommelse band, vinden we die met The National nog het meest op zijn plaats. De donkere stem van Sam Geraerts valt meteen op en vormt één van de meest karakteristieke elementen op deze plaat en van deze groep. Er zit een diepe, warme grom in die lijkt te twijfelen tussen grizzly en teddy en die fel herinnert aan Crash Test Dummies. De muziek lijkt in de meeste songs ook echt ten dienste te staan van die gloedvolle vocalen. Toch wordt er genoeg variatie ingebouwd, zoals in Horsepower waarin ze Sam op enkele meters van de microfoon lijken geposteerd te hebben, zodat we een heel andere klankkleur krijgen.
Waiting for the kill klinkt ons net wél en net niét helemaal bekend in de oren zonder dat we kunnen thuisbrengen in welke buurt we moeten zoeken. Dat is vaak een goed teken en bewijst dat de groep erin slaagt zijn invloeden te smeden tot een eigen geluid, wat we alleen maar kunnen toejuichen. Bearskin laat overigens ook nog een heel andere zijde zien in het tweedelige Bruitism I en Bruitism II. Het eerste deel is instrumentale post-rock met een weliswaar iets minder lange opbouw dan we gewoon zijn van bands als Godspeed You! Black Emperor, en daar borduurt het tweede deel op verder door de registers open te trekken en er zang aan toe te voegen. Lichte metalinvloeden lijken aanwezig om dan weer op de achtergrond te verdwijnen, en dat alles maakt van dit tweeluik het meest opvallende onderdeel van dit debuut. Dit snakt naar het uitgroeien tot apotheose van de liveshow, denken wij zo.
Nergens hebben we Bearskin betrapt op een zwakke song. Ze weten te verrassen, ze hebben typische herkenbare elementen waar ze niet krampachtig aan vasthouden en leveren een consistente plaat af die nieuwsgierig maakt en prikkelt. Voor een debuut is dat al heel wat en het schept vertrouwen voor de toekomst van deze Limburgers.
Je kan deze recensie ook hier lezen op Indiestyle.
Beluister hieronder de plaat:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten