De Namense Li-Lo*, die in de Rotonde van de Botanique zondagavond de eer kreeg om te openen voor Cold Specks, is een aangenaam weghappende vrouwelijke singer-songwriter: goed zonder memorabel te zijn. Ze klinkt zoals zoveel vrouwelijke singer-songwriters en haar liedjes klinken aardig, al zijn ze intussen alweer grotendeels vergeten. Ze begon en eindigde haar set met een ukelele, waarmee ze Feel good Inc. van Gorillaz coverde.
Cold Specks is de band rond de jonge, breekbare, zwarte, in Londen wonende Canadese Al Spx. Ze zag eruit als een verlegen schoolmeisje, dat zo de dochter kon spelen van Bill Cosby. Ze droeg een eenvoudig zwart kleed, met zwarte panty en op zwarte hakschoentjes met een gesp, die ze overigens snel uitdeed. Haar lach richting zaal was timide en gemeend, Al Spx genoot zichtbaar van het aandachtige publiek in de prachtige Rotonde van de Botanique. En wat een stem! Ongelooflijk wat ze uit dat lichaampje weet te persen: zuiver, een groot bereik, doorleefd en met zoveel kracht en durf dat je bijna omvergeblazen werd. De zangeres lijkt diepgeworteld in de gospeltraditie, en dat blijkt niet alleen uit de manier waarop ze haar nummers soms tot een climax brengt, maar ook uit de bijbelcitaten, zoals het “tot stof zult gij wederkeren”-gedeelte in Holland.
Ook de begeleidingsband was top. De gitarist haalde uit zijn instrument klanken die de songs droegen, de toetsenist legde de basis voor die liedjes die niet op de gitaar dreven, de saxofoon gaf diepte telkens hij mee mocht doen en ook de bassist en de drummer speelden onopvallend doch steengoed hun rol. En Cold Specks bewees dat ze zelfs zonder instrumenten de zaal helemaal voor zich kon winnen: om de boel op te vrolijken met een eigen verbluffende versie van het openingsthema van The fresh prince of Bel-Air en het eerste bisnummer, waarvoor ze helemaal alleen het podium opgekomen was en dat ze meer dan de helft zelfs onversterkt, zonder micro zong.
Met de ogen vaak ten hemel gericht en wanneer ze zichzelf niet begeleidde op gitaar, met de handen rond de microfoon alsof ze aan het bidden was, zong Cold Specks zich een weg naar ons muzikaal geheugen. En naar ons hart, waar ze misschien wel nooit meer weggaat.
Setlist:
1. The Mark
2. Blank Maps
3. Heavy Hands
4. Winter Solstice
5. When The City Lights Dim
6. Hector
7. All Flesh
8. Send Your Youth
9. Elephant Head
10. Liars
11. Holland
(+ a capella versie van ‘Opening Theme The Fresh Prince Of Bel-Air)
12. Steady
Bis:
1. onbekend nummer a capella gezongen
2. Lay Me Down
Je kan dit concertverslag ook hier lezen op Indiestyle.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten