Vooraleer Douglas Firs zijn debuutalbum mocht voorstellen in de Gentse Minardschouwburg, bracht C.A. Smith zijn liedjes ten berde. Mannen met baarden zijn allesbehalve zeldzaam in de muziekwereld tegenwoordig, en dus voegde de Canadees daar ook nog 2 lange vlechten aan toe, om toch nog op te vallen. Behalve zelf platen maken, werkte de singer-songwriter ook samen met Feist, Daniel Johnston, Chad VanGaalen en anderen. Hij zong liedjes over ouder worden, de perfecte vrouw (die helaas al bezet blijkt), God en dergelijke meer. Er zit ook veel humor in songs als Granddad is sleeping and he won't get up (over als kind spelen met je grootvader, niet beseffend dat de man in coma gevallen is) of Drink a lot of water (dat iedereen mocht meezingen).
Douglas Firs had zich goed omringd voor het releaseconcert. Zijn broer Sem op toetsen, bassist Simon Cassier en drummer Frederik Van Den Berghe (die straks mag touren met Trixie Whitley) stonden frontman Gertjan Van Hellemont bij, en bovendien had hij enkele gasten uitgenodigd. De band begon alvast erg krachtig met titelnummer Shimmer & glow en Apple, dat energieker klonk dan op plaat. In een goed uitgebalanceerde set zaten ook enkele covers: You really got a hold on me van Smokey Robinson, dat Gertjan akoestisch zong met Renée, en Home van Bonnie Raitt, dat zelfs onversterkt gebracht werd met Bram en Cleo van The Bony King Of Nowhere. Renée had dan al, net als op plaat, meegezongen op Misunderstood en Bram en Cleo zouden daarna, samen met nog 2 andere gastmuzikanten, de backing vocals verzorgen in Baby Jack.
Naarmate het concert vorderde, gaf Douglas Firs een meer ontspannen indruk, en maakte hij grapjes, ging in interactie met de fans (toen twee mannen de zaal verlieten net nadat hij het publiek geloofd had om haar beleefdheid, vroeg hij zich luidop af of het misschien te luid was) en zag je ook meer ontspannen communicatie tussen de bandleden. Waar I don't think you're good to have around op het album nogal sterk naar The Black Keys neigt, leunt het live eerder dicht aan bij The White Stripes en helemaal op het eind van de bisronde werd een nieuwe song gespeeld waarin we echo’s van Tom Petty & The Heartbreakers hoorden, en die niet op het album staat.
Geen van beide acts stelde teleur, integendeel. Zo werd het een prachtige concertavond in een prachtige zaal.
Setlist Douglas Firs:
1. Shimmer & Glow
2. Apple
3. Isn’t It Weird?
4. Pretty Legs And Things To Do
5. Misunderstood
6. You Really Got A Hold On Me (Smokey Robinson cover)
7. I Don’t Think You’re Good To Have Around
8. Never Cared Enough
9. Home (Bonnie Raitt cover)
10. Baby Jack
11. Dirty Dog
bisnummers:
1. The Winter Sun Is Gonna Last
2. Caroline
Je kan dit concertverslag ook hier lezen op Indiestyle.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten