In de tweede helft van de jaren negentig maakte drum ‘n bass zijn opgang. Harde drum ‘n bass zoals die van Ed Rush & Optical of Usual Suspects bleek bijzonder populair op allerlei genrespecifieke fuiven, omdat je er helemaal op loos kon gaan. Aan de andere kant van het spectrum van een genre dat diverser zou blijken dan velen dachten, en soms nog denken, zaten erg soulvolle en jazzy varianten. LTJ Bukem (met zijn Earth- en Logical progression-compilaties) en 4Hero waren er typische exponenten van, en net zij worden ons als bij wonder in herinnering gebracht in Overture, de meer dan zes minuten durende opener van Archipelago van Hidden Orchestra.
Het Schotse viertal maakt erg filmische muziek, die zich ophoudt aan de rand van jazz, post-rock en (abstracte) hiphop. Vergelijkingen met Cinematic Orchestra en DJ Krush zijn niet van de lucht. Laatstgenoemde Japanner evolueerde meer en meer richting jazz en een nummer als Spoken zou niet misstaan hebben op diens Ki-oku, de samenwerking met trompettist Toshinori Kondo. Ook Mogwai en Tortoise zijn niet ver uit de buurt, zij het natuurlijk eerder in sfeer dan in instrumentatie.
Het zijn geen eenvoudige songs die ons gepresenteerd worden. Gelukkig worden we voor onze inspanningen beloond. De meeste nummers nemen uitgebreid de tijd om zich te ontwikkelen in al hun rijkdom, boordevol details. De vele instrumenten én de gesamplede geluiden als fluitende vogeltjes in Spoken of een draairad in Vorka bieden je oren zoveel luisterprikkels dat herhaalde luisterbeurten nodig zijn om ten volle te horen wat Hidden Orchestra allemaal bij elkaar brengt. Nu eens klinkt de band speels (Reminder), dan weer ernstig (Vainamoinen) en nog vaker wisselen de stemmingen elkaar af als een manisch-depressieve die maat weet te houden (Fourth wall). Piano, strijkers en blazers voeren om beurten de hoogste noot en er is geen enkel moment waarop we het gebrek aan zang als een gemis ervaren. Woorden zijn onnodig wanneer de muziek zo eloquent voor zich spreekt.
Hidden Orchestra wist met het debuut Night walks een schare van ingewijden voor eeuwig te overtuigen, en moet met dit album in staat zijn om moeiteloos elke avontuurlijke luisteraar voor zich te winnen. En telkens wij diep in de nacht de slaap niet kunnen vatten, troosten we onszelf met deze plaat, die onze slaapkamer omtovert tot een rokerige club.
Je kan deze recensie ook hier lezen op Indiestyle.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten