Het lijkt hier wel een teletijdmachine naar de tijd toen ik het middelbaar afrondde en aan mijn universitaire studies begon: gisteren een album van de frontman van Midnight Oil, vandaag van The Black Crowes. Die hadden vooral in 1990 (Shake your money maker) en nog meer in 1992 (The southern harmony and musical companion) albums die hen meteen het sterrendom katapulteerden. Het blijven ook vandaag zeer beluisterenswaardige platen, waarvan de herinnering helaas ook een beetje bezoedeld geraakte door de ellenlange versies die ze live speelden, met solo's die langer duurden dan de meeste songs van andere bands.
De broers Robinson brachten sinds 2009 geen platen meer uit maar als duo willen ze nu het verleden achter zich laten met het nieuwe Happiness bastards. De lijst van ex-bandleden is indrukwekkend (zie hier). Je kan er weliswaar nog lang geen festivalweide mee vullen maar een kleine concertzaal kent concerten met minder toeschouwers.
Muzikaal wordt nog steeds uit hetzelfde vaatje getapt. Southern rock, bluesrock en roots rock vormen het stevige fundament voor hun composities en daar is natuurlijk niks mis mee. Het is zelfs fijn om een band die deze genres goed beheerst eindelijk nog eens tekeer te horen gaan. Wanting and waiting is bij de eerste beluistering één van de songs die er voor mij uitsprong. De geest van John Fogerty waart erin rond. De blues die Bleed it dry zo sterk kleurt (inclusief mondharmonica) mag weliswaar niet origineel klinken, wérken doet het wel. Flesh wound is wellicht de dichtste benadering van The Ramones die we ooit al hoorden van de broertjes (al is de weg naar de oerpunkers nog lang). In Follow the moon hoor je bij welke band Royal Blood een deel van zijn mosterd gehaald heeft. Het openingstrio Bedside manners, Rats and clowns en Cross your fingers hebben we nog even voor het (bijna) einde gehouden van deze review want als binnenkomer na 15 jaar kan dat drieluik tellen.
Het enige minpuntje voor mij is de ballad Wilted rose waarop countryzangeres Lainey Wilson meezingt en waarop de band voorbij de helft wat vervalt in het oude zeer van te lang uitspinnen van hun nummer.
We hebben er zo lang moeten op wachten dat vermoedelijk amper nog iemand een nieuwe plaat verwachtte van The Black Crowes maar nu ze is er is, maakt ze ons wel weer blij.
Je kan het volledige album hieronder beluisteren en hier kopen op hun nieuwe Bandcamp-pagina:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten