Dat de Amerikaanse Sierra Ferrell zo een beetje van alle rootsmarkten thuis is, valt goed te horen op haar nieuwe plaat, Trail of flowers. Maar voor ik het over haar muziek ga hebben, wil ik toch even inzoomen op de hoes van de plaat. Die is immers heel opvallend én mooi, als een schilderij uit het symbolisme. Het lettertype doet me heel erg denken aan hetgeen ook ...And You Will Know Us By The Trail Of Dead vaak gebruikte. Sfinxen, engelen, wezens die half mens en half dier zijn (leeuw of spin) tooien een hoes waar je de tijd voor kan nemen om alle details te ontdekken. Met zulke hoezen scoor je bij mij altijd extra punten.
Maar het is natuurlijk uiteindelijk toch de muziek die de doorslag geeft in mijn beoordeling. En deze plaat weet me ook op dat vlak heel erg te bekoren. We horen dat er getapt wordt uit diverse vaatjes: Ierse en Amerikaanse folk (Fox hunt, I could drive you crazy,...) waarin je de heuvels en de Appalachen hoort doorschemeren maar evenzeer country (Why haven't you loved me yet). Het levert een gevarieerd en vlot toegankelijk album op.
De grootste troef is echter de prachtige stem van de in West-Virginia geboren zangeres (die intussen in Nashville woont). Die stem verleidt, haalt uit, weet vele gevoelens op te rusten en kiest nooit voor makkelijk scoren, wat in Nashville al eens de meest uitnodigende weg is.
Je kan het album hieronder volledig beluisteren en hier kopen via haar Bandcamp-pagina of hier via haar site:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten