Je zou het niet verwachten van een artieste die al vier decennia als een icoon te boek staat maar The collective is ondanks alle samenwerkingen en natuurlijk de releases met de band die ze mee stichtte (Sonic Youth) nog maar de tweede soloplaat van Kim Gordon.
Ik kende in mijn studietijd heel wat vrouwelijke muziekfans voor wie ze een rolmodel was omwille van haar sterke rol in een groep die sowieso al status had die met niemand anders te vergelijken viel. Kim Gordon leek hen (en ook mij) een sterke vrouw en zo klinkt ze ook nog steeds op 70-jarige leeftijd. Het kwam er nog niet van om haar autobiografie Girl in a band te lezen maar die staat hoog op mijn vervanglijstje en te verwachten valt dat daar heel wat te rapen zal vallen. Waar veel van haar leeftijdsgenoten zich nestelen in vertrouwdheid, blijft ze experimenteren en dat maakt The collective zulk een interessante plaat.
Dit is geen album waar je na één beluistering al een duidelijk beeld van, laat staan een duidelijke mening over, hebt. Terwijl de muziek modern en bevreemdend, zelfs vervreemdend klinkt, kan je de vocalen van Gordon amper zingen noemen maar eerder een soort rap die als een bewustzijnsstroom vrijelijk over de unheimliche beats uitgestort worden. Voor tijden van deep fakes, Black mirror, technologie die wel elke dag de grenzen lijkt te verleggen en ons tegelijk van subjecten in objecten verandert, is deze dystopisch aandoende verzameling van elf songs een passende soundtrack. Het klinkt als een auditief doolhof waarvan de uitgang niet noodzakelijk naar iets beters leidt. Een nummer als Trophies is de hervertaling van wat Tricky ooit presteerde op Maxinquaye naar 2024. De triphop is vervangen door trapbeats en distorted gitaren maar het onbehagen is even overweldigend.
De liedjes vloeien naadloos in elkaar over en dat versterkt het gevoel dat je hier luistert naar één lange, haast Metropolis-achtige geluidsbrij die je dwingt tot moeite om goed te luisteren naar de bestanddelen om zo als luisteraar toch enige houvast te ervaren. Veertig minuten lang worden we ondergedompeld in een zwembad, het voelt alsof iemand je hoofd onder water houdt tot je hebt leren kieuwen ontwikkelen en je hebt geen idee hoe je wereld er zal uitzien na deze aliënerende ervaring, maar geloof me dat het allemaal de moeite waard is!
Je kan het volledige album hieronder beluisteren en hier kopen via haar Bandcamp-pagina:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten