Het was in dezelfde periode waarin ik The Pogues leerde kennen via hun album If I should fall from grace with God, dat ik uit de bib ontleende, dat ik ook Night of a thousand candles ontdekte op gelijkaardige wijze. The Men They Couldn't Hang leek me een geweldige bandnaam en zo leende ik, zoals wel vaker, puur op basis van naam of hoes, iets dat me totaal onbekend was om te ontdekken. Die ontdekkingen vielen uiteraard niet altijd mee, maar deze wel.
The Men They Couldn't Hang, een Brits vijftal dat folk punk maakt en sinds 1996 (vijf jaar nu hun split) terug samen is, zij het niet helemaal in originele bezetting, levert nog steeds regelmatig platen af: in 2018 nog kwam Cock-a-hoop uit, hun veertiende studio-album.
Reeds op hun debuut uit 1985 wisten ze dus mijn interesse te wekken. De parallellen tussen hun muziek en die van The Pogues zal daar niet vreemd aan geweest zijn. Ironmasters bijvoorbeeld had op elk van de platen waarop Shane MacGowan nog deel uitmaakte van de laatstgenoemde band kunnen staan. En net als die zielsverwanten zoeken ze hun inspiratie niet enkel in de Keltische muzikale traditie maar hoor je af en toe invloeden uit traditionele muziek uit andere contreien, zoals in de intro van Hush little baby (een bekend kinderliedje overigens, dat hier een eigentijdse -toen toch- versie meekrijgt).
Weliswaar wist en weet de hele plaat me te bekoren maar er zijn toch enkele hoogtepunten uit te lichten die bijzondere aandacht verdienen. The day after weet als opener al meteen de toon te zetten met opwindende folkmelodieën en A night to remember is uitstekend single-materiaal dat een geheide radiohit had kunnen worden. The green fields of France (No man's land) is een prachtige cover van een song waarin een man praat met een gevallen soldaat uit WO I bij wiens graf hij zit.
Je kan dit album hieronder beluisteren. Het is niet meer te kopen en beluisteren via hun Bandcamp-pagina waar je gelukkig wel nog heel wat andere platen van de band kan vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten