Het was een oud-collega reviewer bij Indiestyle die me erop attent maakte welke goede compilatie het Britse label Timedance zonet uitbracht. Sharpen, moving bevat twaalf songs die onder de ruime definitie van dance vallen maar toch ruimschoots boven de klassieke genres daarbinnen uitstijgen.
Ooit, in de jaren negentig, was ik helemaal weg van drum 'n bass. Die muziek sprak mij dermate aan dat zelfs het niet tot enigszins normaal dansen in staat zijnde lichaam van me onweerstaanbaar urenlang de dansvloer opgedreven werd om zich helemaal uit de naad te draaien, stampen, zwaaien en dies meer terwijl de klanken zelf (en met name de diepe bassen) totaal bezit namen van mijn geest en mijn nooit stoppende gedachten eindelijk tot bedaren wisten te brengen. In de Gentse Vooruit bezocht ik menig dansfeest geheel gewijd aan het nieuwe genre, dat beloofde na de grunge de volgende revolutie in de muziekwereld te worden. Zo een vaart liep het niet maar waartoe het niettemin in staat bleek, mag geïllustreerd worden met de toegangspassen voor 10 (feitelijk 11) dagen die ik enkele opeenvolgende jaren kocht voor Ten days off (het vroegere Ten days of techno). Toen ging dat festival tijdens de Gentse Feesten nog door in de oude bowlingzaal nabij het Gravensteen (en de laatste keer in de oude Eskimo-fabriek). Ik maakte er kennis met house, deep house, techno en diverse subgenres, maakte er DJ-sets mee van de grootheden uit Detroit maar ook live-concerten van bijvoorbeeld het Franse Rinôçérôse.
Naarmate ik ouder werd, trouwde, kinderen kreeg, scheidde en nu al tien jaar lang het geluk vond bij mijn lief waarmee ik ons droomhuis kocht, lagen de herinneringen steeds verder achter me en raakte ik hopeloos achter in mijn kennis van de snel evoluerende genres. Wat Timedance aanbiedt op bovengenoemde verzamelaar, is voor mij dan ook amper thuis te brengen in hokjes. Gelukkig geloof ik niet zo erg in hokjes en wel degelijk in het puur onderdompelen in muziek zonder acht te slaan op de grenzen van het juiste genre of de specialistische interesse voor een subgenre van een subgenre.
En wat een fantastische songs kan je hier dan vinden, als je alles wat je wist (of meende te weten) achter je laat. Het begint al met de opener van Kit Seymour, wiens Lost caller een postmoderne aftellende klok lijkt die als achtergrond dient voor gebeurtenissen die je je moet verbeelden als een Netflix-reeks à la Black mirror. Opvallend is hoe het ritme de song beheerst, een haast tribaal en steeds opdringeriger ritme dat trouwens in variaties als een rode draad doorheen de compilatie lijkt te lopen. Want hoewel dat basiselement in SYX van labelbaas Batu verschillend is, houdt het de leidende rol vast. Dit klinkt zoals ik me abstracte hiphop voorstel, een genre dat intrigeert maar me te weinig bekend is.
Verdere hoogtepunten op een plaat die eigenlijk geen enkel zwak moment kent, zijn dan ook bijna lukraak aan te duiden, doch laat mij volstaan de voor mijzelf het meest in het oog springende nummers eruit te lichten. Peter Van Hoesen heeft met L9T een kruisbestuiving gemaakt tussen de ongebruikelijke percussie van Einstürzende Neubauten en een droge technosong. Die en retry toont Akiko Haruna die volop de klanken verwringt, versnelt, vertraagt, de vocalen door één of meerdere vocoders jaagt en zo een verdraaide, alternatieve muziekwerkelijkheid schept. 15Three van Happa refereert aan het soort dance dat ik nog uit de hierboven beschreven periode hoewel het er geen twijfel over laat bestaan dat de tijd niettemin allerminst stil is blijven staan. Met Total paper weet Metrist repetiviteit tot veel meer dan een gimmick uit te werken en de luisteraar in een vreemde, donkere trance te brengen.
Sharpen, moving is een toevallige passant waar ik blij om ben, een plaat die behalve de schare fans die dit label al had, weinig anderen zal weten te bereiken, laat staan bekoren, en dat is jammer. Avontuurlijke oren kunnen hier een waar festijn ontdekken en de grenzen van hun muzikale wereld alweer een stukje verleggen.
Luister hieronder naar de compilatie, die u hier kan kopen via de Bandcamp-pagina van het platenlabel:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten