Het was al een tijdje geleden dat er nog een écht goed album uitkwam van Ryan Adams dus dez ineens alsnog uitgebrachte plaat onthaal ik op gejubel. Eigenlijk zou ze vorig jaar al haar release kennen maar toen kwam de verhalen in de pers over seksuele intimidatie door de getalenteerde muzikant ten aanzien van onder meer Phoebe Bridgers en Liz Phair. Hij kroop intussen door het stof en vond de tijd nu wel rijp voor deze plaat, waarvan de songs dus dateren van voor de hele heisa.
Nu vind ik dat je een verschil moet maken tussen de prestaties van een mens en wie hij is als mens. Er zijn wel meerdere kunstenaars die heel mooi werk leverden maar er heel foute ideeën op nahielden, zoals bijvoorbeeld de baanbrekende Duitse filmmaakster Leni Riefenstahl. Het blijft natuurlijk een moeilijk debat of je iemand moet bejubelen om zijn artistieke verwezenlijkingen die tegelijkertijd als mens diep gefaald heeft (althans naar de geldende -soms ook wel universele- maatstaven). Voor artiesten wier werk niet doordrenkt is van datgene waarom hij verguisd wordt, vind ik dat zeer moeilijk om niet te genieten van het werk.
En Ryan Adams heeft aan een hele reeks bijzonder mooie platen eindelijk nog eens een grootse parel toegevoegd en daar geniet ik dan ook met volle teugen van. De songs zijn gedrenkt in melancholie en halen zijn grootste kwaliteiten naar voren en het is als luisteraar moeilijk om, zonder goed naar de tektsten te luisteren, niet in vervoering te geraken. Luister maar eens naar Birmingham zonder meegewiegd te worden in de licht bombastische sfeer, zo passend bij deze tijd van het jaar, of naar absoluut hoogtepunt Who is going to love me now, if not you. Je kan ervoor kiezen de wrange smaak te voelen van een afgewezen man die dan maar naar intimidatie grijpt maar dat zit niet echt in deze song als dusdanig. Zonder de nieuwsberichten zouden we de lyrics nooit zo interpreteren.
Wie de Amerikaan uitspuwt om zijn gedrag, heeft daar alle redenen toe, maar laat je persoonlijke beoordeling van zijn gedrag toch maar niet de artistieke appreciatie van deze plaat beïnvloeden. Integendeel, laten we drie kwartier lang even vergeten wat hij andere aandeed en genieten van al het moois dat hij ons wederom schenkt.
Beluister hieronder het volledige album:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten