De Canadees Andy Shauf was mij totaal onbekend, hoewel hij met The neon skylight al aan zijn zesde album toe is. Na een carrière als drummer in een christelijke poppunkband maakt hij sinds 2006 solo platen. In Europa toerde hij al eens als support voor The Lumineers, dus dat hij niet meteen een belletje deed rinkelen, is niet zo verwonderlijk.
Met deze plaat echter levert hij een visitekaartje af waardoor we hem niet meteen zullen vergeten. The neon skylight heeft een laidback feel, onder meer door het gebruik hier en daar van een klarinet die de sfeer van de late uurtjes oproept. In het algemeen klinkt deze plaat relaxt en tijdloos, met songs die er al altijd lijken geweest te zijn. Fire truck heeft geen bijzondere melodie of spitsvondige instrumentatie nodig, gewoon degelijkheid en vakmanschap in de uitvoering volstaan om dit een heel mooi nummer te maken. Thirteen hours houdt het ritme eerder beheerst en traag waardoor de zang nog beter uitkomt. Er is ook tijd voor vrolijkheid in een heldere, eenvoudige, ouderwetse Pop-song met hoofdletter P, inderdaad (Try again).
Het hoeft niet allemaal flitsend te zijn om goed te zijn, het hoeft niet opzienbarend of shockerend te zijn om op te vallen, het hoeft niet hypermodern te zijn om toch een plaatsje te verdienen in je platenkast in 2020. Dat lijken de lessen te zijn die Andy Shauf ons hier leert.
Je kan dit album hier kopen via zijn Bandcamp-pagina en alvast hieronder integraal beluisteren:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten