Jean-Claude Vannier is een Franse componist die al sinds begin jaren zeventig platen uitbrengt met zijn eigen muziek, maar bovendien verzorgde hij arrangement voor enkele van de grootste Franse artiesten: Gilbert Bécaud, Jane Birkin, Julien Clerc, Dalida, Claude Francois, Serge Gainsbourg (Histoire de Melody Nelson), France Gall, Françoise Hardy, Astor Piazzolla, Michel Polnareff en vele anderen. Mike Patton kennen we natuurlijk vooral van Faith No More en de intussen ontelbare projecten waar hij zich muzikaal mee bezig hield. Samen brachten ze nu Corpse flower uit.
Wat meteen opvalt, is dat dit album klinkt als een soort moderne opera, een conceptalbum (zonder alle negatieve connotaties), ergens tussen Leonard Cohen en David Bowie in. De intensiteit van Bowie wordt niet bereikt, en de stemmen kleuren niet zo donker als bij Cohen, maar muzikaal is er duidelijk verwantschap. En waar deze plaat me ook doet aan denken, is aan de samenwerking van Blixa Bargeld met Teha Teardo (Still smiling en Spring) maar een song als Insolubles herinnert me aan sommige bewerkingen van Kurt Weill-nummers op September songs. Het geheel klinkt als zeer geschikt voor theaterzalen, eerder dan grote concertzalen of megastadions.
Beluister hieronder het volledige album:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten