Ik kan me nog steeds herinneren hoe gecharmeerd en verrast is was van The concept, de single die ook dit album opent. Daarna volgde What you do to me, dat diezelfde groezeligheid tot kunst verhief en een eenvoudig en toch heel raak liefdesliedje is.
Toch was ik een beetje ontgoocheld toen het openingsnummer verder ging dan wat ze meestal op de radio lieten horen, en het muzikale stuk dat de tweede helft van de song uitmaakt, heeft lange tijd nodig gehad om mij te overtuigen. Maar uiteindelijk is het gelukt en ik koester dit album, Bandwagonesque, van Teenage Fanclub nog steeds.
De grunge die doorklinkt in heel wat songs, is minder venijnig dan bij de grote namen van het genre. De "nevermind" van Teenage Fanclub is een "ach, we doen maar wat en voor we het weten, is het slaaptijd en misschien zal er morgen iets gebeuren dat onze verveling verdrijft". Bij Nirvana is de "whatever, nevermind" eerder de absolute zinloosheid van élke handeling, een existentiële ennui. Bovendien is Teenage Fanclub veel meer dan grunge, met sterke melodieën (Metal baby, dat voorwaar klinkt als The Beach Boys in houthakkershemden) en zoveel mooi gevoelens (December zit tegelijk vol weemoed en zacht verlangen).
Beluister hieronder het volledige album:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten