Met Ceremony in the stillness voegt A-Sun Amissa een nieuw hoofdstuk toe aan zijn oeuvre. Zes songs lang (bijna drie kwartier in totaal) dompelt Richard Knox ons onder in zijn universum waarin het dolen is, op zoek naar herkenningspunten, want soms lijkt de wereld die hij schaapt een eindeloze herhaling van één locatie, met minieme variaties. Dat klinkt misschien saai en eentonig, maar in dit geval ligt de rijkdom net in die details die het verschil maken.
Waarheen The black path leidt, weet geen mens en dat komt vast doordat het klinkt als een plek waar je ook niet van terug kan keren. With wearied eyes weet perfect het gevoel van vermoeidheid, niet alleen fysiek maar ook mentaal, weer te geven en To the ashed klinkt dan wel af en toe wat hoopvoller, het blijft een universum waarin weinig licht schijnt door te schijnen, waarnaar A-Sun Amissa ons telkens meeneemt.
Bevreemdender dan The skulk wordt zijn muziek amper en deze song maakte dan ook diepe indruk op mij. Het voelt tegelijk naargeestig en intrigerend en de sax die er doorheen speelt, geeft het nummer iets speels op een heel sinistere manier. No perception of light en Remembrance pikken daarna de draad weer op en zo maken ze de cirkel mooi rond.
Je kan het album hier kopen via de Bandcamp-pagina van Gizeh Records en het alvast hieronder beluisteren:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten