Sommige mensen lijken zich op te houden in de schaduwen van de muziekscène om stilletjes van daaruit platen op de wereld los te laten als duiven met kostbare boodschappen om de pootjes gebonden. William Fitzsimmons is één van die mensen.
De liedjes op deze plaat fluisteren een weg naar je hart en hoofd, aarzelen om aan je mouw te trekken, komen op kousenvoeten aangesloft en omarmen je dan met zo'n weldadige warmte dat ze als balsem elke wonde verzachten en helen. Mission bell is daardoor het soort album geworden dat je koestert wanneer je verdrietig bent, te moe bent om nog songstructuren te horen en je je te machteloos voelt om nog te vechten tegen eender wat.
Deze elfde plaat al van de singer-songwriter uit Illinois past in het rijtje prachtplaten dat hij al ten gehore bracht en je zou toch stilaan denken dat de wereld hem eindelijk de erkenning geeft die hem toekomt. Dat zit er helaas in de onrechtvaardige plek waarop we nu eenmaal leven, niet in. Jij, die de man wel kent en zijn muziek wel weet te waarderen, koester deze parel voor de zwijnen.
Beluister hieronder het volledige album:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten