Yo La Tengo draait al heel lang mee in de muziekwereld en ze leverden al heel mooie platen af. Meer zelfs, ze stelden eigenlijk amper al teleur. Met platen als Electr-O-Pura, And then nothing turned itself inside-out en Popular songs veroverden ze mijn hart en geen van hun andere platen slaagde erin mijn liefde voor de band te temperen. Dat maakt de verwachtingen voor hun nieuwste, vijftiende (!) album There's a riot going on natuurlijk niet minnetjes.
Misschien was de al wat lelijke hoes een hint, maar deze plaat had moeite om te bekoren. Het duurde echt meerdere luisterbeurten vooraleer ik me ermee kon verzoenen. Opener You are here is postrock zonder de kracht van Mogwai en zonder de interessante vondsten van Tortoise. Gelukkig keert het drietal daarna meer terug naar hun lo-fi sound waarmee ze voorheen zo succesvol mij tot fan wisten te bekeren. Shades of blue is rustig, kabbelt net niet te veel om mijn aandacht te verliezen en bezit net genoeg melodieuze kracht om overeind te blijven. En het wordt nog beter met het heerlijk rommelige en zelfs muzikaal uitstekende For you too en het verrassend lichtvoetige, loungy Esportes casual.
Helaas zoekt het merendeel van deze plaat de hoeken van de postrock en de ambient op en hoewel ik beide genres wel kan smaken, is dit niet het soort muziek dat ik van Yo La Tengo verwacht. En laten we eerlijk zijn: meer dan verdienstelijk in die genres zijn de Amerikanen niet. Ik kan spontaan voor elk genre met gemak vijf bands opnoemen die ik dan veel liever op de draaitafel laat belanden.
Yo La Tengo heeft zeker de verdienste dat ze vijftien albums lang niet gewoon op hun lauweren rusten en dat ze vernieuwing zoeken. Jammer genoeg weten ze mij in de richting waarop ze uitgaan met There's a riot going on niet mee te krijgen. Dan koester ik liever bovenvermelde, oudere albums.
Beluister hieronder het volledige album:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten