Misschien heb ik de afgelopen jaren onvoldoende zorgvuldig geluisterd naar de platen van The National, maar echt bekoren deden ze me niet meer. Nochtans was mijn kennismaking ooit met hen, met de albums The boxer en Alligator best aangenaam. Maar de platen erna kreeg ik vooral het gevoel dat het iets teveel van hetzelfde was en vond ik ze een beetje -ik durf het amper bekennen- saai. Het is dus maar goed dat ik nu eindelijk toch de tijd genomen heb om wat intensiever te luisteren naar hun felbejubelde nieuwe album, Sleep well beast.
Wat me dan opvalt, is dat de band bij momenten ruiger klinkt dan ik me herinner (Turtleneck) en dat ze goed gebruik maken van electronica om hun sound te verbreden en te verdiepen. Dat hoor je meteen al in opener Nobody else will be there. In tegenstelling tot toen ze voorbijkwamen op de radio, ben ik nu wel gegrepen door singles Day I die en The system only dreams in darkness.
De grote kracht van dit album ligt in de combinatie van het vertrouwde stemgeluid van Matt Berninger en de kleine experimentjes en spielerei-en met electronica. Vooral in de intro's werkt dat heel goed (Guilty party, Empire line, Walk it back,...) Het is dus hoog tijd dat ik hun vorige platen alsnog een (her)kans(ing) geef.
Beluister hieronder het volledige album:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten