Vrijdagavond trad Jim White op in de 4AD in Diksmuide. Wegens ziekte had voorprogramma Dries last minute afgezegd, zodat de Amerikaan er al om 21u aan mocht beginnen. Toch trakteerde hij ons op een uiteindelijk zo'n goeie 2 uur durend optreden.
De man heeft net een nieuw album uit, Waffles, triangles and Jesus en dat is weliswaar goed maar toch ook weer niet zijn beste werk en dus vertrok ik samen met een vriend verwachtingsvol doch ook een beetje ongerust naar Diksmuide. Gelukkig had Jim White ervoor gekozen zich te laten omringen met twee fijne muzikanten: Nicolas Rombauts (ex-Dez Mona, Stanton, Guido Belcanto,...) op contrabas en Geert Hellings (Stanton, Guido Belcanto,...) op gitaar. Met die twee heeft hij een band, hij was de producer van hun enige album als Stanton. Die toegevoegde muzikanten voegden een extra dimensie aan de songs toe en ze verhulden ook een beetje het niet altijd even briljante gitaarspel van de zanger.
Naast songs uit zijn nieuwe plaat koos hij vooral voor oudere songs en voor nummers die hij in samenwerking met anderen maakte, zoals A man loves his wife dat hij onder de naam Hellwood uitbracht samen met Johnny Dowd. Hij bracht ook een onuitgegeven liedje, Wonders never cease, dat hij lange tijd geleden (hij zat toen nog op het Luaka Bop-label van David Byrne) geschreven had en dat Byrne te raar vond om op plaat te zetten. Nu hij 60 is, kan hij doen wat hij wil, voegde hij er lachend aan toe.
Wat het optreden vooral bijzonder maakte, waren de verhalen tussendoor. Jim White is een grappige, zelfrelativerende man (daarin lijkt hij voor mij op Josh T. Pearson) en kan héél goed vertellen. Die verhalen verleende onder meer de nieuwere songs een extra laag waardoor je ze niet alleen beter ging begrijpen maar ik ze ook meer wist te waarderen. En zo werd het een bijzonder geslaagd optreden, dat mijn wat gemengde verwachtingen ruimschoots oversteeg.
Hij kwam nog terug voor de bisrond, is niet helemaal een juiste omschrijving, want hij bleef gewoon op het eind van de reguliere set zitten terwijl het ondersteunende duo het podium verliet en speelde nog drie toegiften solo. Hij had ons dan al uitgelegd waarom hij niet de trapjes van het podium nog eens af- en opging... Na zijn optreden ging hij gewoon vooraan op de rand van het podium zitten om een praatje te slaan met zijn fans en zijn nieuwste CD te verkopen, alsook zijn hemd, trui en petje (voor het goede doel: Artsen Zonder Grenzen).
Setlist:
- Corvair
- Plywood Superman
- Jailbird
- Reason to cry
- Ghost-town of my brain
- Far beyond the spoken world
- Playing guitars
- Hey! You goin my way???
- That girl from Brownsville Texas
- Silver threads
- Wonders never cease
- A man loves his wife
- Here I am
Bis:
- Christmas day
- House of the unknown
- Sweet bird of mystery
Geen opmerkingen:
Een reactie posten