Werkelijk elk album van The Deep Dark Woods weet mijn goedkeuring weg te dragen en toch moet ik tot mijn eigen schande bekennen dat ik deze band algauw weer uit het oog verlies en over het hoofd zie bij het maken van eindejaarslijstjes. Niettemin blijven de Canadezen mij overtuigen en dit jaar doen ze dat opnieuw met Yarrow. Eind december zal moeten blijken of ik hen ook dit jaar weer vergeet dan wel of ze eindelijk een terechte plaats mogen opeisen in mijn best-of van 2017.
Waar opener Fallen leaves vooral in de openingszinnen fel lijkt op The river van Bruce Springsteen, brengt Up on the mountaintop uitdrukkelijk Neil Young in herinnering. Ik vermoed dat het referenties zijn waar de groep uit Saskatoon niet rouwig om zal zijn. Deep flooding waters is van een winterse warmte die bij mij meteen het beeld oproept van de hoes van een eerdere plaat van de band, Winter hours. Laten we eerlijk zijn, voor het eerst kozen ze voor een spuuglelijke hoes dit keer, maar het weze hun vergeven. Daar zorgt onder meer het wat meer uptempo Roll Julia voor. Daar de Canadezen vooral goed zijn in rustige nummers, hoeft het niet te verwonderen dat ze voor een ingetogen afsluiter kozen met The winter has passed, dat door de geweldige samenzang een klein beetje doet denken aan Fleet Foxes.
Beluister hieronder het volledige album:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten