Het einde van het jaar nadert en traditiegetrouw is dat een periode waarin ik, met het oog op de eindejaarslijstjes die ik zelf maak maar ook vol interesse naar de lijstjes van anderen, nog snel enkele albums een grondige beluistering gun (en er hier dan mogelijks over blog). Zo was er dit jaar ook het album van Swans, The glowing man, dat als afsluiter geldt van de trilogie waarin al eerder de fantastische platen The seer en To be kind verschenen. Het schijnt zelfs de laatste plaat te zijn in deze bezetting van de groep rond Michael Gira.
Net als op de vorige platen deelt de groep kopstoten uit maar zalft ze ook. De balsem ligt in het repetitieve, dat als een onthechtend mantra de luisteraar loskoppelt van deze wereld. Songs duren dan ook soms 20 tot 30 minuten en nemen de tijd. Toch merk ik dat Swans er, in tegenstelling tot op de voorgangers, dit keer niet in slaagt me écht in vervoering te brengen. De verrassing is weg, het pad is al enigzins gekend en de variaties zijn te subtiel om te beklijven zoals voorheen. Tot besluit mag ik dus stellen dat dit weliswaar een goeie plaat is, doch dat het hoge niveau van de rest van de trilogie niet meer gehaald wordt.
Je kan het volledige album hieronder beluisteren:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten