Ik heb er heel lang niet durven aan beginnen en daar ben ik uiteindelijk wel blij om. De nieuwste (intussen al een half jaar of langer oud) van Kanye West, The life of Pablo, liet mij lange tijd vooral in verwarring achter. Het ene moment vond ik het een schitterende plaat (althans grotendeels), het andere moment een megalomaan project dat kapseist door zijn eigen gewicht. Pas de laatste weken lukte het me om de plaat echt goed en grondig te beluisteren en echt bij me naar binnen te laten komen.
Er is ongetwijfeld iets dat Kanye West voor mij in eerste instantie moeilijk te verteren maakt. Zo was Yeezus ook al meer dan een jaar uit toen ik dat album aandachtig beluisterde en er weg van was. Misschien zitten zijn platen wél te vol om niet overspoeld te worden. Je hebt even tijd nodig om te wennen aan de overvloed eer je die ten volle kan appreciëren.
Na een tijdje besef je als luisteraar immers dat elke noot, elk fragment, hoe kort of lang ook, zijn plaats heeft in het geheel en niets staat er zomaar toevallig of -erger nog- als opvulling. Daarom is deze plaat een lange trip van hoogtepunt naar hoogtepunt. Singles als Famous en No more parties in L.A. wedijveren met songs als (Father stretch my hands) Pt. 2, Highlights, FML, Wolves, 30 hours en Facts (Charlie Heat version) om de beste te mogen zijn. De inleidende nummers, zoals Father stretch my hands pt. 1 bij Pt. 2 en Low Lights bij Highlights hebben een heel belangrijke functie op de plaat. Zonder zou toch niet hetzelfde zijn... I love Kanye West - de titel alleen al gaf me een slecht voorgevoel - blijkt niet een lofzang ter ere van zichzelf te zijn maar zegt enkele raken dingen over faam en verwachtingen. En dan heb ik nog niets gezegd over de details in de plaat die verrassen. Waar geluidjes nog een gimmick waren bij Gravediggaz op Dangerous Mindz, is dat stadium al lang verlaten wanneer een gsm rinkelt op 30 hours.
The life of Pablo is een plaat waarin je moet verdrinken, die je de kans moet geven je te verzwelgen, het is een parallelle wereld waarin je moet vertoeven met achterlaten van alles wat je in deze wereld bindt. De diversiteit is er minstens even groot als op deze planeet en wie bereid is voorbij het ego en de verhalen rond Kanye te kijken, maakt kennis met het (voorlopige? definitieve) magnum opus van een geniale muzikant, die hiphop niet alleen buiten zijn grenzen heeft laten groeien maar die een heel eigen definitie hanteert en introduceert.
Je kan het album hieronder volledig besluiteren:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten