30. The catastrophist - Tortoise
Het nieuwste album van Tortoise kwam begin dit jaar uit. De verwachtingen waren hooggespannen en werden jammer genoeg niet ingelost, maar toch bleek dit plaatje interessant vanwege de variatie en de leuke details.
29. Night thoughts - Suede
Hoewel de band goeie albums is blijven uitbrengen, was ik deze Britpoppers toch wat uit het oog verloren. Toch zijn hun platen nog steeds de moeite. Al betwijfel ik of ze nieuwe fans zullen gemaakt hebben. De plaat klinkt herkenbaar maar soms is dat gewoon een goeie eigenschap.
28. Funs cool - The Prettiots
Best een grappige plaat, deze Funscool van The Prettiots. Hoewel de band Amerikaans is, lijkt de humor wel Brits bij momenten.
27. Petrichor - Astronaute
Ik "ken" Myrthe Luyten al van redelijk bij de start van Astronaute (zo speelde ze ooit nog een huisconcert bij mij met haar vriendin Annelies Moons en toen bracht ze al enkele Astronaute-nummers). Het meisje-met-gitaar liet zich omringen door muzikanten, voerde bezettingswissels door en werd volwassener en dit jaar bracht de band een debuutalbum uit, dat veelbelovend klinkt.
26. Aberystwyth marine - µ-ziq
Veel electronicaplaten heb ik niet beluisterd dit jaar, dat geef ik toe, maar deze sprong er toch wel een beetje uit. Een beetje oneerbiedig zou je kunnen zeggen dat hij een Aphex Twin van de Aldi is, met uitstapjes naar eighties bands, soundtracks en drum 'n bass à la Ed Rush en Optical, maar enkele songs daargelaten levert het wel een goeie plaat op.
25. Involves - Inwolves
Inwolves, de band rond percussioniste Karen Willems, wist na Air+ de sound verder te verdiepen en dat levert dit rijker, dieper, gelaagder album op. Beluistering ervan is een haast religieuze ervaring en wie Karen al ooit zag drummen, weet dat ze even erg opgaat in haar muziek als David Eugene Edwards van Wovenhand: een religieuze ervaring dus...
24. The hope six demolition project - PJ Harvey
PJ Harvey kan na haar eerste platen amper nog iets fout doen voor mij. Haar dit jaar verschenen, uitdrukkelijk politieke plaat is gedurende het jaar voor mij weliswaar wat op de achtergrond geraakt (er waren nu eenmaal zoveel platen te beluisteren en er zaten ook betere tussen), doch ze bevat genoeg hoogtepunten om nog eens uit de kast gehaald te mogen worden.
23. Like a bird or spirit, not a face - Sainkho Namtchylak
Ongetwijfeld de meest verrassende plaat die ik dit jaar ontdekte, was die van
de Tuvaanse Sainkho Namtchylak. Velen zullen dit vermoedelijk gewoon wegzetten onder "wereldmuziek" (om ze daarna te vergeten in dat veel te wijd en nietzeggend vak). Toch is de veelzijdigheid van deze artieste een troef die gehoord mag worden: we horen een bereik van Afrikaanse blues tot triphop en uiteraard eisen de wel heel bijzondere vocalen de hoofdrol op op deze plaat.
22. Tattooed body blues - Ansatz Der Maschine
Soms is een klein woordje van kritiek op zijn plaats. Ansatz Der Maschine lijkt me nét dat ietsje meer uit sommige nummers op deze plaat te hebben kunnen halen, maar ze lieten het na waardoor het album niet hoger eindigt. De Kortrijkzanen (en Gentenaars) zetten nochtans hun muzikale evolutie verder en dat levert bij momenten héél mooie songs op. Dit keer is popmuziek nadrukkelijker aanwezig in het palet dat de band aansnijdt, zonder echter hun typische geluid te verloochenen.
21. The dream is over - PUP
Ik ben nog steeds gek op single If this tour doesn't kill you, I will. De opener van dit album rechtvaardigt al bijna op zijn eentje de plaats in dit albumoverzicht, maar dat is natuurlijk overdreven want van een plaat verwacht ik meer dan van een single. Dit is een soort lo-fi punkrock mét humor en het was al een tijdje geleden dat we dat nog gehoord hebben (iemand een idee wanneer The Offspring voor het laatst grappig was?)
Beluister hieronder een selectie van nummers uit deze tien platen (met uitzondering van Inwolves, die niet terug te vinden zijn op Spotify):
Geen opmerkingen:
Een reactie posten