Weet je nog hoe we op fuiven hosten op One way en Liberty song, de grote hits van The Levellers in 1991. En we voelden ons als alle jonge, studerende wereldverbeteraars die we waren, verbonden met de boodschap van deze groep die overal een soort vrolijke anarchie en rebellie brachten. Zelfs de coverillustratie van de plaat Levelling the land verwierp alles wat hip was, ontdeed zich van elke mode en zetten zelf een baken voor wie de hippie-spirit voorbij de Reagan- en Tatcherdagen toch vasthield.
Zelden vonden we de viool zo massaal cool en folk werd hier eindelijk eens afgestoft (en niet al lachend door Bart Peeters en De Radio's met zijn I'm into folk). Opener One way werd een anthem en bij elke nieuwe beluistering, nu zelfs bijna dertig jaar later, switch in ons hoofd het knopje "meezingen!" aan. Datzelfde gebeurt bij elk van de singles op deze plaat (15 years, toen ook al een beetje onderschat, Liberty song en Far from home). Toch hoeven weinig andere songs hier onderdoen voor de vier uitverkorenen die op de hitlijsten werden losgelaten. Zo roept Sell out spontaan Ierse landschappen op in ons brein (nochtans komt de groep uit het typisch Engels kustplaatsje Brighton) en ook The riverflow mengt uptempo folk met een hoge popgevoeligheid. En wie helemaal loos wil gaan, kan dit zeker ook op The devil went down to Georgia. En als uitsmijter is er nog country-deuntje Plastic Jeezus.
De Engelsen blijven maar albums uitbrengen: dit jaar volgt in augustus al het twaalfde studio-album, twee jaar na het vorige. Bejubeld als toen zijn ze allang niet meer, de interesse smolt met elke nieuwe plaat weer wat verder. Dat is niet geheel onterecht, vrees ik, doch ik adviseer af en toe toch nog eens terug te grijpen naar deze plaat die volgend jaar haar dertigste verjaardag mag vieren.
Beluister hieronder het volledige album:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten