07 april 2020
M. Ward
M. Ward zou je kunnen kennen van Chinese translation, met de mooie getekende clip die mij en iedereen die ik kende verwarmde en waarmee hij heel wat mensen voor zich won. Het typisch stemgeluid dat je daarvan kent, overheerst op al zijn platen (uiteraard) en is ook hier weer een "maker or breaker", vrees ik. Wie deze vocalen moeilijk kan verdragen, vindt wellicht niet zijn gading in de nochtans goeie songs die ook op de nieuwste, Migration songs, staan.
De songs klinken vrijwel steeds tijdloos en alsof ze thuishoren in het Great American songbook en zijn zang benadert hier meer dan op vorige platen de grote crooners. Dat leidt tot prachtsongs als Heaven's nail and hammer, voor mij toch wel het hoogtepunt van deze plaat. Ook Real silence, Along te Santa Fe trail en Torch zijn om vingers en duimen bij af te likken.
Dat de Amerikaanse singer-songwriter ook popsongs kan schrijven, bewijst hij dan weer met Unreal city, dat in de context van dit album wat vreemd aandoet maar keigoed is, zoals elke nieuwe beluistering je leert.
Beluister hieronder het volledige album:
Labels:
2020,
mening,
muziek,
nieuwe release,
spotify
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten