25 april 2020

Ponykamp



Je kent vast wel de uitdrukking (die ik zelf voor het eerst hoorde van mijn stiefdochter): "Het leven is geen ponykamp". Blijkbaar waren drie Gentenaren het daar niet mee eens en ze besloten prompt hun band Ponykamp te noemen alvorens ze hun garagepop aan de man brachten.
Het is een muziekgenre dat al altijd vrolijk rammelde en amper zijn best doet om aan technische kwaliteitseisen te voldoen. Het drietal springt schaamteloos op die wagen (al hadden we liever hier het woord "paardenmolen" gebruikt) en spelplezier wordt duidelijk boven virtuositeit geplaatst. Dat hoeft niet te betekenen dat ze hun instrumenten geen meester zijn, het vormt vooral de basis voor een flow die je vanaf het begin van de plaat in zijn greep houdt. 
Songs als Girls bike (hoe sexy kan een damesfiets als onderwerp zijn?) en Pork flavoured cereal belichamen een tijd waarin Ramones-lookalikes heersten op podia in buurten waar elke garage een repetitiekot werd. Half-a-lama vat muzikaal perfect samen waar de band veertig minuten lang voor staat: meezingbaarheid verpakt in ruige lederen jassen en gitaren waarmee de knapste meisjes worden verleid.

Je kan dit album hier alvast beluisteren:


Geen opmerkingen: