Het lijkt wel alsof je naar een kruising luistert tussen het Eurosongfestival en een musical en ondanks deze omineuze vergelijking kan ik Avalon best wel smaken. Het is één van de acht nummers op Hang, het nieuwste album van Foxygen.
De hele plaat klinkt deze groep alsof ze heel bewust de grens van de kitsch opzoeken. Pompeuze blazers: check. Aanzwellende strijkers: check. Pathos in de stem: check. Zelfs een vrolijk toonladdertje op de piano ontbreekt niet in America, dat bij momenten niet zou misstaan in een soundtrack van Danny Elfman bij een Tim Burton-film.
Tegelijk hangt er een ouderwetse, zondagnamiddaggevoel sfeer over dit album die het allemaal verteerbaar maakt. Foxygen klinkt zorgeloos en brengt ons terug naar de tijd dat we bij onze oma's taart gingen eten of pistolets met kaas en preparé. Débardeurkes en een ritje in een Citroën CX zijn slechts een paar noten verwijderd. De seventiescountryballad sluipt On Lankershim binnen en als er één groep is waar Upon a hill me doet aan denken, is het The Divine Comedy.
Wanneer ik op het eind van het jaar de lijst van besproken albums herbekijk, zal dit vermoedelijk één van de vreemdste eenden in de bijt zijn...
Je kan het volledige album hieronder beluisteren:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten