In 1990, het jaar waarin ik mijn eerste jaar aan de universiteit afrondde, begon ik muzikaal ook te ontbolsteren. Eén van de platen die heel veel voor me betekenden, was I do not have what I haven't got. Niet alleen was de Prince-cover Nothing compares 2 U de soundtrack bij de hevige crush die ik dat jaar had, maar ook de emotionele rauwheid van het album greep me toen al, hoewel ik de ware intensiteit ervan toen zelfs nog niet begreep.
Ik had geen idee van het zware leven dat de toen 24-jarige Sinéad O'Connor al geleefd had, doch dat hoeft niet om in vrijwel alle songs een zwaarte en ernst te horen die voor mij toen overweldigend was. Ook nu nog klinken de teksten te zwaar om te dragen door zo'n jonge vrouw, al slaagt Sinéad er wonderwel in de juiste toon te vinden. Of het nu om maatschappijkritiek gaat in Black boys on mopeds of het verscheurende einde van een relatie met iemand die je nog graag ziet (Last day of our acquaintance), telkens weet ze trefzeker details te bezingen die de smart en wanhoop voelbaar maken. Muzikaal wordt allemaal heel verteerbaar gemaakt door een productie die eigentijds (toen) was en clever opgebouwd. The emperor's new clothes is zo'n perfecte symbiose tussen een uitstekende popsingle en gefundeerde meningen die tonen dat hier iemand spreekt/zingt die weet waarover ze het heeft, gegoten in een overtuigende songtekst. En niemand (ook Prince zelf niet) slaagt erin Nothing compares 2 U zo helder te brengen dat elke noot en elk woord tegelijk breekbaar en beenhard klinkt. De clip onderstreepte dat bovendien ook nog eens perfect. Het tempo van de song is zo precies in zijn slepende traagheid dat je je als luisteraar net als het ik-personage helemaal aan stukken gescheurd voelt.
Het album eindigt met de a capella gezongen titelsong. Dat begreep ik toen absoluut niet, ik was ook niet echt a capella gewoon natuurlijk. De soberheid van het nummer, zo zie ik nu in, versterkt heel sterk de lyrics en dwingt de luisteraar alle aandacht te geven. Als afsluiter van een album waarop de teksten minstens even belangrijk zijn als de muziek, is dat een verdomde slimme zet geweest.
Beluister hieronder het volledige album (met uitzondering van het door Prince geschreven Nothing compares 2 U):
Geen opmerkingen:
Een reactie posten