Pulptuur 2012

In Kapellen, ten noordoosten van Antwerpen, vindt blijkbaar jaarlijks (en dit al voor de 17e keer) een leuk, gezellig en toch behoorlijk divers festival plaats: Pulptuur.

Vijf podia en een demonstratieplek voor workshops en demo's van allerlei soorten dans telt het gemeentenpark van Kapellen tijdens dit festival, en er werd afgetrapt met een bekende naam: de olijke bende genaamd Clement Peerens Explosition. Zij brachten precies wat je van hen mag verwachten, en dat verschilt uiteindelijk amper van wat ik vorig jaar van hen zag (en de jaren ervoor...).

Plaatselijk standup-comedian Steven Goegebeur mocht zijn grappen, die soms belegen, soms wat racistisch en af en toe ook spits waren, komen debiteren in een klein tentje nabij de watertoren. Hij ging veelvuldig in interactie met het publiek, en aangezien ik ook op de eerste rij zat, moest ik er ook enkele malen aan geloven.

Het beste optreden dat ik zag, was van Casablanca Carambol Company, een viertal uit Lier (dit keer met een interimaris op de -staande- bas) dat rockabilly en aanverwante genres uit de jaren '50 en vroege jaren '60 weer hip weet te laten klinken. Er waren covers van Tutti frutti en Blue suede shoes en ook enkele minder bekende (en vermoedelijk ook eigen) nummers, waarin soms de geest van Johnny Cash en Hank Williams rondwaarde. Het was een erg gesmaakt optreden, met een hoog tempo en genoeg enthousiasme om het kleine tentje helemaal mee te krijgen.

Van het optreden van Jane And The Wires pikten we nog net het einde mee. De liedjes waren goed, en in het slotnummer zat een stevige scheut Django Django. Alleen jammer dat de zangeres ons minder wist te bekoren (althans, haar stem... voor de rest zag ze er ravissant uit).

Voor we naar huis gingen (de EK-finale wachtte, en Kapellen is een heel eind rijden), zagen en hoorden we ook nog Christ'of, een Michael Jackson impersonator die volgens het promoblaadje een wedstrijd gewonnen had op TV maar die superslecht was: hij kon amper zingen en dat bleek vooral toen het bandje dat meespeelde de hogere noten moest halen waar hij niet bij kon. Tja, en dan met de attitude afkomen alsof je zo goed als de échte Michael Jackson bent, dat helpt natuurlijk ook niet. En MidLife bracht dan weer bekende rockcovers zonder daar meerwaarde aan toe te voegen, en telkens een pak minder overtuigend dan het origineel. Natuurlijk is dat een valkuil voor coverbands, maar deze band viel toch echt wel door de mand.

Niettemin is Pulptuur een aanrader, want het is een festival met een zeer divers aanbod (van The Me In You tot Nicole & Hugo), heel wat randanimatie en dat allemaal op een zakdoek/gemeentepark groot.