30 mei 2012

Helder



Met het album The rhythm of change sluit Helder een trilogie af. In 2003 was er The king lost his crown en in 2006 The ceiling is not the sky. Samen worden deze albums dan ook wel eens de “The”-trilogie genoemd. Ditmaal speelde de Gentenaar zelf alle instrumenten in. Net als bij de vorige platen houdt hij bovendien zelf productie, arrangementen, opname en mix in handen. Persoonlijker is haast onmogelijk als je de muziek uit je hoofd wil vertalen naar een geluidsdrager.
Opvallend is dat Helder als singer-songwriter veelzijdige pop brengt, die ons doet denken aan Chuck Prophet, Freedy Johnston en Dirk Blanchart. Nochtans klinkt hij nergens echt zoals hen, maar het zit meer in de “vibe” van de hele plaat die deze associaties oproept. Twaalf nummers lang laveert Helder tussen glasheldere pop (Reborn, een nummer waar we maar niet de vinger kunnen leggen op waar we dit precies nog al eens gehoord hebben), speelse melodietjes als tierlantijntjes (On the lake), rauwe blues à la Jon Spencer Blues Explosion (Head hunt) en rustige folk (Life has just begun). En hoewel rust overheerst, zijn er genoeg ritmewisselingen om de aandacht de volle veertig minuten vast te houden. Een song als The real thing is daar een perfect bewijs van, en bezit bijna alle elementen die we verspreid over het hele album aangereikt krijgen.
Dit album is al even uit, en dreigt een beetje tussen de plooien te vallen tussen alle goeie (ook Belgische) releases van de voorbije maanden, wat we betreuren. De meeste songs van Helder kunnen zo de radio op, op bijna elke zender zelfs, en mits de nodige airplay zou hij gestaag het publiek dat o.m. Milow wist te overtuigen, voor zich kunnen winnen. De muziek klinkt erg toegankelijk en is toch origineel genoeg om opgemerkt te worden. Bovendien klinkt alles alsof hier een bijzonder mooie live-set in vervat zit. En daarom durven we u -misschien nog meer dan de aanschaf van dit album- aanraden om zijn concertkalender goed in de gaten te houden.

Je vindt deze recensie ook hier op Indiestyle.


The rhythm of change


My private joke

Geen opmerkingen: