Na mooie jaren als gitarist bij onder meer Isbells, Marble Sounds en Ansatz Der Maschine (waar hopelijk nog geen einde aan komt) kon ook Gianni Marzo, de kale Limburger die als opmerkelijke verschijning op het podium zowel de kunst verstaat zich in de achtergrond te begeven als eruit te springen met een functionele solo, de verleiding niet weerstaan om een solo-album op te nemen. Uiteraard kan hij daarbij rekenen op hulp van bevriende muzikale collega's, onder het mom "het ene plezier is het andere waard". En zo zien we Chantal Acda en Renée verschijnen als gaststemmen op enkele songs.
The vessel is echter niet het zoveelste "muzikant wil eigen ei kwijt"-plaatje dat in de weg zat maar in feite weinig toevoegt aan iemands oeuvre, nee, deze plaat staat als een huis. Neem een song als Half crazy, waarop Acda meezingt maar zelfs zonder die vocale steun overeind blijft en in de beste traditie van Marble Sounds over een dijk van een melodie beschikt waardoor het refrein zich tussen onze oren nestelt. Maar voor de songs die in de lijn der verwachting liggen, zijn er ook pareltjes die een heel eigen geluid laten horen. Zo ben ik helemaal weg van het rustige Pine and fir, waarop Gianni zich van een comtemplatieve zijde laat zien die zijn aanstekelijke (spel)vreugde op een podium nooit eerder heeft verraden.
Verdere hoogtepunten (in feite zouden we hier elke song moeten noemen) zijn zeker Last stand, met een aanzwellend refrein, One day someday, een rustpunt met meer dan voldoende inhoud en de titelsong die de plaat mag afsluiten en daar ook de meest passende keuze voor is.
Beluister hieronder het volledige album:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten