De Ongeletterde Wanhoop: Porgy en Bess concert: Sam Baker met Carrie Elkin en Chip Dolan

31 oktober 2014

Porgy en Bess concert: Sam Baker met Carrie Elkin en Chip Dolan

In het zaaltje van het café Porgy en Bess in Terneuzen speelde Sam Baker woensdagavond een concert in 2 delen, samen met Carrie Elkin en Chip Dolan. Sam Baker is een singer-songwriter die ooit betrokken raakte bij een bomaanslag van Het Lichtend Pad op de trein in Peru. Het Duits gezin dat bij hem zat (vader, moeder en hun zoontje), kwam om. Zelf had hij onder meer gescheurde trommelvliezen waardoor hij doof werd en een verbrijzelde linkerhand. Vooral in zijn eerste plaat, Pretty world, schreef hij daarover. Hij leerde zichzelf tijdens de revalidatie linkshandige gitaar spelen en maakte intussen al vier albums.
Hoewel Sam Baker een begenadigd singer-songwriter is en prachtige songs uit zijn mouw schudt, hoor je na een tijdje ook zijn muzikale beperkingen. Gelukkig worden die ruimschoots gecompenseerd door de twee muzikanten die hij meebracht en die meer afwisseling en vreugde in de set brengen. Zelf is hij al behoorlijk grappig tussendoor, maar de interactie met vooral Carrie Elkin, een dame die niet op haar mondje gevallen is, brengt extra leven in de brouwerij. Chip Dolan lijkt de rustigste van het trio en werd uitgedaagd om Smoke on the water van Deep Purple in te zetten, ook in versies zoals Tom Waits en Randy Newman het zouden spelen of als bruidsmars. Het was verbluffend hoe goed hij daarin slaagde.
Carrie Elkin bleek tien dagen ervoor getrouwd (met een andere singer-songwriter, Danny Schmidt), hetgeen eveneens aanleiding was tot grapjes en grollen. Baker, die van zichzelf weet dat hij zich soms durft te verliezen in het vertellen tussen de songs door, vertelde over de aanslag. Een prachtig moment was zeker toen na Broken fingers Carrie Elkin het door haarzelf geschreven Dear Sam zong.
Muzikaal zat alles snor. De piano zorgde voor een zacht tapijt waarop de gitaarliedjes van Sam Baker gespreid werden. De gitaar van Carrie Elkin (en éénmaal ook Chip Dolan) en de accordeon die soms door Chip en soms door Carrie bespeeld werden, verbreedden het palet van de liedjes. Eerst leek de set wat traagjes op gang te komen, maar dat beterde vrij snel. De rustige nummers over de aanslag in het tweede deel haalden eventjes de vaart uit het optreden, maar ook nu weer werd tijdig ingegrepen. Na 2 intense en mooie delen mochten de artiesten terugkomen voor twee toegiften.