Herinner je je de poëzie die sprak uit de titel van de eerste EP van Glasvegas: A snowflake fell (and it felt like a kiss)? Bovendien ging achter die betoverende woorden één van de mooiste kerstsingles schuil die we de laatste jaren hoorden, met belletjes en al, en toch niet zeemzoet. Dat is trouwens intussen al een jaar of vijf geleden.
Onvoorstelbaar hoe snel de tijd voorbij vliegt. In die tijd hebben de Schotten, wier bandnaam een samentrekking is van hun hometown Glasgow en de glamoureuze Amerikaanse woestijnstad, net hun derde album afgewerkt en daarmee leiden ze het najaar in. Later... When the TV turns to static start met de gelijknamige song, een broeihaard van zich tegen je been aanschurkende gitaren en zang met een tongval die geen greintje twijfel laat bestaan over de roots van Glasvegas waarin uiteindelijk de rust alsnog indaalt. De luisteraar wordt meteen de plaat ingezogen, wat we altijd een goed teken vinden. Verheugd kunnen we je nu al verklappen dat onze bewondering er niet minder op wordt: wat we hier ons oor laten binnenwurmen, is topklasse.
Choices, gedragen door de piano, is een ballad zoals we die graag hebben, en ontpopt zich daarna tot méér. Secret truth bevat net zoveel bombast als we kunnen verdragen, geen druppel te veel. De piano versiert ons opnieuw in I’d rather be dead (than be with you). Zelden klonk een mannenstem zo wanhopig als in dit refrein. Magazine zet de juiste toon verder en If onderzoekt hoe tegenstellingen zich tot elkaar verhouden, gelukkig op muziek die minder zwaarwichtig klinkt dan de premisse achter het lied. Na Finished sympathy krijgen we als hidden track nog een flard vreemdsoortig bewerkt orgel te horen. Of is het een Moog?
Naarmate we deze derde worp van Glasvegas meer beluisterden, raakten we ook meer verslingerd aan de soms klaaglijke muziek. Misschien maken de Schotten hiermee de opstap naar een hogere klasse en weten ze een groeiend publiek aan te spreken. Wanneer ze in december onze contreien aandoen, raden we je alvast een concertticket aan. De knusse zaaltjes waar ze nu nog spelen, zouden wel eens verruild kunnen worden voor grotere evenementenhallen wanneer ze een volgende keer toeren.
Je kan deze recensie ook hier lezen op Indiestyle.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten