Hun debuut Ways to forget in 2012 was zo veelbelovend dat ik de naam Clock Opera al opschreef bij mijn lijstje altijd in het oog te houden bands. Vijf jaar later pas kwam er een vervolg en gelukkig hebben we dit keer niet zo lang moeten wachten, want kijk, daar is Carousel. Dit derde album lost gelukkig de verwachtingen in met die bijzondere muziek die ook al hun debuut kenmerkte.
De grootstedelijke sound blijft aanwezig: een frenetieke mix van electronica en gitaren, gejaagd klinkend als het nooit aflatend verkeer en nooit helemaal tot rust komend. Maar sinds 2012 zijn vele steden veranderd: de auto kreeg een minder prominente plaats en de levenskwaliteit van de bewoners kreeg meer prioriteit, inclusief de broodnodige rust af en toe. Het lijkt wel alsof de Londense band mee geëvolueerd is. Waar ze ons niet echt rust gunden op dat debuut, mogen we nu achteroverleunen in onze trendy cocktailzeteltjes in de loft bij Imaginary nation en dompelen ze I surrender weliswaar in een bad electronische geluiden tot het er druipend weer uit komt, maar toch voel je bij beluistering de rust en berusting die ook al in de titel zit.
Maar geef mij toch maar het welhaast hyperkinetische, duidelijk 21e-eeuwse geluid van Howling at the moon of Snake oil, waarin de band zich op zijn best laat zien.
Beluister hieronder het volledige album:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten